متن یادداشت به شرح زیر است:

در دورانی که هیاهوی زندگی مدرن، آرامش را از بسیاری ربوده و خانواده‌ها با انبوهی از دغدغه‌های تربیتی، روانی، فرهنگی و هویتی دست‌به‌گریبان‌اند، بیش از هر زمان دیگر نیاز داریم که به منابع اصیل هویت، معنا و آرامش بازگردیم. یکی از این منابع، که قرن‌ها نقش پناه و ملجأ را ایفا کرده اما امروز نیازمند بازتعریف کارکرد خود است، بقاع متبرکه امام‌زادگان است.

امام‌زادگان، صرفاً زیارتگاه‌هایی نیستند که در تقویم دینی ما جا خوش کرده باشند. این مکان‌های نورانی، سرمایه‌های عظیم اجتماعی، فرهنگی و تربیتی‌اند که می‌توانند به پناهگاه‌هایی برای نسل امروز بدل شوند؛ اگر آن‌ها را بشناسیم، بازآفرینی کنیم و به‌روز سازیم.

در فضای تهدیدزای فرهنگی امروز، نوجوانان و جوانان نیازمند فضاهایی‌اند که هم‌زمان آرامش‌بخش، هویت‌ساز، پاسخ‌گو، و الهام‌بخش باشند. امام‌زادگان دقیقاً می‌توانند همین فضا باشند:

جایی که نوجوان با قرآن انس بگیرد، جوان در آن حلقه معرفتی و کلاس مهارتی بیابد، خانواده در آن مشاوره‌ی دینی و تربیتی دریافت کند، و همگان روح خدمت، وقف و محبت را تمرین کنند.

تبدیل بقاع متبرکه به «قطب های جامع فرهنگی – اجتماعی» راهی است که بسیاری از دغدغه‌های فرهنگی کشور را پاسخ می‌دهد. اگر مدیریت این مکان‌ها مردمی، جوان‌محور و هدفمند باشد، امام‌زادگان به پناهگاه‌هایی بدل می‌شوند که نسل امروز در آن، هم خود را پیدا می‌کند، هم خدا را.

در عصر بی‌پناهی، این بقاع می‌توانند دوباره به «خانه امن معنویت» بدل شوند؛ کافی است به‌جای نگاه صرفاً زیارتی، با رویکردی فعال و تمدن‌ساز به آن‌ها بنگریم. بقاع امام‌زادگان، اگر زنده شوند، دل‌های بسیاری را زنده خواهند کرد.