رحمت رحيميه ناظر به مقام بسط كمال وجود است و با اين رحمت هر چيزى به كمال معنوى و هدايت باطنى خود مى رسد.
امیرمومنان (ع) در خطبهای در نهج البلاغه توصیه میکنند که از دگرگونی در دین خدا پرهیز شود.