استاد بزرگوار ما علامه طباطبایی«رحمتاللهعلیه» روزهای آخر عمرشان را سپری میکردند که عدّهای از ما شاگردها خدمت ایشان رسیدیم. در حالی که حال ایشان بد بود، با یک ادب و خضوعی در مقابل ما نشسته بودند. من به ایشان گفتم: آقا! یک نصیحت به ما کنید تا مرخص شویم، ایشان فرمود: «فَاذْکُرُونی أَذْکُرْکُم»؛ چند روز بعد در بیمارستان به ملاقات ایشان رفتیم. خانم ایشان گفتند: ...