رحمت و مغفرت الهی و سبقت رحمت بر غضب دلیل بر این نمی شود که انسان گناه کند، تجاوز کند، اوامر الهی را ترک کند، نواهی را مرتکب شود و .
انسان باید در جنبههای تربیتی همواره خودش را در موضع عفو و رحمت قرار بدهد چون کسی که خودش را در موضع عفو و رحمت قرار میدهد و میبیند، هیچگاه طلبکار نیست .
انسان وقتی خودش را در مشکلات تنها ندید، مشکل بر او آسان میشود، که دنبال راهحل این مشکل باشد نه اینکه این مشکل را تثبیت کند و عزا بگیرد.
ستایش مطلق برای خداوندی است که چون وحدت مطلقه دارد، ازهرجهتی هم از جهت وجود و هم شئون وجودیه که فعل و اوصاف وجودیه باشد، نه شریکی در مخلوقاتش برای او هست و نه شبیهی.
سست تلقی کردن دستورات خدای متعال و اینکه کارهای دنیایی و روزمره را انسان بر انجام وظایف دینی ترجیح دهد اینها به گونه ای پشت کردن به خداست.
شیطان، که خودش را مظهر صفت غضب الهی قرار داده است، اگر دیگران به آن توجه کنند، ازنظر وجودی نعمتی از نعمات پروردگار متعال می باشد که موجب امتحان دیگران است، اگر کسی با تأمل در وجود او بنگرد، از آن استفاده الهی میکند گرچه او میخواهد از ما استفاده شیطانی کند .