خداوند به هر کسی، نعمتی و هر نعمتی را به کسی داده است. بنابراین باید بگردیم تا آنچه را خدا به ما داده و به دیگران نداده، بیابیم. نه آنچه را که به دیگران داده و به ما نداده است.
هر کس دوست دارد خدا در چشم و نظرش بزرگ آید، باید کاری کند که دنیا در نظرش کوچک آید و تنها راه آن بخشش است.
چرا با وجود این که خداوند بارها وبارها به روز «الست» اشاره کرده اما هیچ کس این روز را به یاد ندارد، با وجود این که این معرفت، حضوری بوده است؟