در دوران نوجوانی، توانایی استدلال افزایش مییابد و بچهها شروع به پرسش در مورد مناسک دینی میکنند. اگر رابطه محبتآمیز بین والدین و فرزندان وجود داشته باشد، بچهها بیشتر به دین جذب میشوند. در غیر این صورت، ممکن است از دین دور شوند. والدین باید در زمان عبادات مهربانتر باشند تا فرزندان احساس مثبتتری نسبت به مناسک دینی داشته باشند.
در اثر برطرف شدن نیاز بچه، احساس امنیت و آرامش برای بچه منتقل میشود و این همان شکلگیری پایه تربیت سالم شخصیت فرزند است. زمانی که شخصیت بچه به صورت سالم شکل میگیرد، بقیه موارد تربیتی به راحتی در بچه پیاده خواهد شد.
هفت سال اول زندگی کودک، دورهای برای احترام به شخصیت و کرامت او (سیادت) است، نه دوره پادشاهی و آزادی مطلق. در این دوره که با یافتههای روانشناسی نیز همخوانی دارد، کودک باید از طریق بازی یاد بگیرد و محیط زندگیاش برای بازی مناسب باشد، اما این به معنای اجازه تجاوز به حقوق دیگران نیست. این دوره در شکلگیری شخصیت کودک بسیار مهم است و والدین باید با فراهم کردن فضای مناسب بازی (در خانه یا پارک)، به رشد سالم کودک کمک کنند.