مرحوم آیت الله میرزا جواد ملکی تبریزی پس از وضو که به مصلایش میرسید و مشغول تهجد میشد، دیگر حالش خیلی منقلب میشد. ایشان گریههای طولانی در نمازها و مخصوصا قنوتها داشته؛ تا آنجا که بعضی ایشان را جزء بکائین عصر به شمار آوردهاند.