گريه مخصوص افراد ضعيف و ناتوانى است كه از رسيدن به اهداف خود وامانده اند و روح و شهامتى براى پيشرفت در خود نمى بينند؛ مى نشينند و عاجزانه گريه سر مى دهند،؛ هرگز براى امام حسين عليه السلام چنين گريه اى مكن كه او از اين گريه بيزار و متنفر است؛ اگر گريه مى كنى، گريه شوق، عاطفه، و پيوند هدف باشد.