در اسلام براي اجراي مجازات، قاعدهاي وجود دارد به نام قاعده درأ. در اين قاعده اينگونه بيان ميشود كه "الحدود تدرء بالشّبهات" مفهوم اين قاعدة اسلامي اين است كه در صورتي كه شك و ترديدي در يكي از حدود الهي به وجود آيد قاضي نميتواند مجازات حدّ را اجرا نمايد؛ يعني بايد براي اجراي مجازات و حكم الهي يقين صددرصد باشد.
در فرهنگ اسلامي، كفر چند معنا دارد كه يكي از آنها عناد و انكار حقايق است و اين در قيامت باعث عقوبت ميگردد، نه كفري كه از روي ناداني و از قصور و استضعاف فكري باشد كه در اين صورت ممكن است مشمول رحمت الهي قرار گيرد.
ميگويند شخصي که زنا کرده و مرتکب گناهي شده است، بعداً با عيال او هم زنا مي کنند! يعني همين کار با ناموس او انجام ميشود و اين همان اثر و ضعي گناه اوست. اين مسأله چگونه با عدالت خداوند سازگار است؟! خداوند که اين عذاب را قرار داده چرا عذاب با آن شخص گناهکار انجام نميشود؟! اگر شخص گناه کرده است چرا زنش يا دخترش بايد تقاص بپردازند؟!
شيطان جن است يا فرشته؟ اگر جن است، پس چرا در قرآن گفته شده است كه: "تمام فرشتگان سجده كردند جز شيطان" و اگر فرشته است، پس چرا در آيهاي مشابه گفته شده كه تمام فرشتگان سجده كردند جز ابليس، كه از جنيان بود: "كان من الجن"؟!
علی رغم ادعای وهابیان، وجود و صحت روایات مهدی (ع) از منظر اهل سنت امر قابل انکاری نیست؛ چراکه راویان احادیث مهدی (ع) از اهلسنت بسیارند. روایات مهدی نه تنها در کتابهای مهم اهلسنت ثبت شده است، بلکه بسیاری از بزرگانشان بر تواتر و صحت این روایات تصریح کردهاند.
ميگويند خدا از ما خواسته است تا او را به خاطر آفريدنمان عبادت كنيم، آيا مگر ما از او خواستهايم ما را خلق كند تا در نتيجه مجبور به اطاعت و عبادت باشيم؟! از طرف ديگر ميگويد نتيجه و فايدة عبادت به خود شما ميرسد و من هيچ نيازي به آن ندارم. آيا اين سوء استفادة خداوند از قدرتش نيست؟!
در احاديثي آمده كه خداوند بنده توبه كار را دوست ميدارد يا مشتاق بازگشت بنده گنهكار خود است، آيا اين يك نوع انفعال و تغيير در ذات خدا نيست؟
اگر اديسون و امثال او بر طبق وظايف عقليشان عمل كرده باشند و اهل عناد و لجاجت نبوده باشند به طوري كه اگر حق را مي يافتند در مقابلش ايستادگي نمي كردند بر حقانيت راه خود اطمينان داشته اند، ...
گرچه خداوند قادر و توانا است و هر گونه كه اراده كند و بخواهد مي تواند موجودي را بيافريند، اما از آن جا كه بهتر و برتر از انسان موجودي نيافريده است، معلوم ميشود كه ...
خداوند از روح خود در کالبد آدم و فرزندان او دميده است؛ اين روح الهي با استعداد فوقالعادهاي که در آن نهفته است، مي تواند تجلي گاه انوار الهي و عظمت بخش انسان باشد.