پندهاى کوتاه از نهج البلاغه
نسبت میان "شوخی" و "عقل" در بیان حضرت امیر(ع)
كسانى كه در هر محفل و مجلسى لب به شوخى باز مى كنند و سخنان مضحك به زبان مى آورند و ديگران را مى خندانند، پيداست كه وقار و متانت ندارند و افرادى جلف و سبك مغز هستند.