جنگ تحمیلی ۱۲ روزه؛ دستاوردها، نقاط قوت و ضعف / پروژه تجزیه ایران چگونه شکست خورد؟

به گزارش خیمه مگ،حمایت قاطع جمهوری اسلامی ایران از ملت‌های مظلوم فلسطین و لبنان پس از انقلاب اسلامی به شکل‌گیری جنبش‌های مقاومت در خاورمیانه کمک غیر قابل کتمانی کرده و رژیم صهیونیستی و آمریکا آن را تهدید جدی برای موجودیت اسرائیل غاصب و منافع آمریکای جنایتکار در منطقه می دانند.

علاوه بر این، ایران اسلامی توانسته است با اتخاذ تصمیمات امنیتی و تقویت همبستگی ملی، انسجام اجتماعی خود را حفظ کند. با این حال، نقاط ضعفی هم در زمینه‌های امنیتی وجود دارد که نیاز به توجه و اصلاح فوری دارد. جنگ تحمیلی ۱۲ روزه فرصتی برای تقویت نقاط قوت و رفع ضعف ها و مقابله با تهدیدات پدید آورد که باید از این فرصت‌ها بهره‌برداری کرد.

با توجه به جنگ تحمیلی ۱۲ روزه رژیم غاصب اسرائیل با پشتیبانی آمریکا علیه ایران اسلامی و شرایط پساجنگ، با آیت‌الله سیدمحمد غروی عضو شورای‌عالی حوزه‌های علمیه به گفت‌وگو نشستیم تا تحلیلی از این جنگ و شرایط پس از آن ارائه شود.

او معتقد است که صلابت و استحکام مقام معظم رهبری از آغاز بحران، برای جهانیان شگفت‌آور بود و دشمنان نمی‌توانستند آن را درک کنند. به‌طور معمول هر کشوری در مواجهه با چنین آسیب جدی نیاز داشت تا دست‌کم ۱۰ تا ۱۵ روز وقت صرف کند تا بتواند وضعیت خود را بهبود بخشد، اما ایران توانست در عرض چند ساعت به شرایط عادی بازگردد.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم بر این نکته مهم هم تاکید کرد که ملت ایران با هویتی اصیل و عزم و اراده راسخ حاضر نیست عزت خود را در برابر دشمن از دست بدهد و همه برای حمایت از کشور به میدان آمدند.

محورهای مهم گفتگو:

چرایی و دستاوردهای پشتیبانی جمهوری اسلامی از ملت‌های مظلوم فلسطین و لبنان

تحلیل جنگ تحمیلی ۱۲ روزه

عوامل شکل‌گیری همبستگی ملی و واکنش قوی ایران به دشمن

رویکرد محتاطانه‌ و سیاست‌مدارانه‌ در مقابل دشمن یا نمایش اقتدار؟

وضعیت رژیم غاصب اسرائیل و آمریکا پس از دفاع مقتدرانه ایران

طراحی و برنامه دشمن برای تجزیه ایران

نقش‌ رهبر معظم انقلاب در همبستگی ملی و موفقیت جمهوری اسلامی ایران

مشروح گفتگوی تحلیلی آیت الله سیدمحمد غروی را در ادامه بخوانید:

سؤال) پشتیبانی جمهوری اسلامی از ملت‌های مظلوم فلسطین و لبنان پس از انقلاب اسلامی چگونه به ایجاد جنبش‌های مقاومت در خاورمیانه کمک کرده و چه تأثیری بر رویکرد رژیم صهیونیستی و آمریکا نسبت به ایران داشته است؟

حقیقت این است که رژیم غاصب صهیونی و آمریکا معتقدند که پشتوانه اصلی مقاومت در خاورمیانه و در سطح جهانی، ایران است. آنها در مقاطع قبل و اوایل انقلاب تجربه‌های محدودی از مقاومت داشتند که خودشان آن را پیش پا افتاده تلقی می‌کردند. این محدودیت‌ها به عوامل مختلفی بستگی داشت اما بعد از انقلاب اسلامی، پشتیبانی جدی جمهوری اسلامی از ملت‌های مظلوم فلسطین و لبنان باعث شکل‌گیری یک جنبش مقاومت جدی در منطقه شد و هر روز به شدت آن افزوده گردید. به‌وضوح می‌توان دید که حزب‌الله به یک قدرت واقعی در برابر رژیم غاصب صهیونی تبدیل شده و توانسته در مقاطع مختلف در جنگ‌هایی با این رژیم غاصب موفقیت‌هایی کسب کند که اسرائیل باور آن را نداشت.

این مقاومت تنها به لبنان محدود نمی‌شود؛ بلکه در عراق، یمن و کشورهای مختلف دیگری که به کمک نیاز داشتند نیز دیده می‌شود.

رژیم غاصب بی‌محابا دست به جنایت زد

درگیری اخیر که از غزه آغاز شده است به‌شکل شگفت‌آوری رژیم غاصب را دچار شوک کرده است. رژیم صهیونی قصد داشت به‌طور کامل با غزه و لبنان مقابله کند تا از تهدیدات حزب‌الله احساس راحتی کند و نمی‌پنداشت که مقاومت فلسطین و غزه به این حد قوی باشد. به‌همین دلیل رژیم غاصب بی‌محابا دست به جنایت زد و در جنایات خود هیچ‌گونه ملاحظه‌ای نداشت؛ البته این رژیم پیش از این نیز اقدامات جنایتکارانه دیگری انجام داده بود. آنها تلاش کردند که القاعده را بر عراق مسلط کرده و در جنگ‌های عراق و در پی حمله به یکی از همسایگان، نقش محوری ایران را نادیده بگیرند. رژیم نامشروع صهیونی به‌خوبی متوجه شده که ایران نفوذ زیادی بر مناطق عراق، سوریه، لبنان، غزه و یمن دارد و از این رو نفوذش را در این مناطق احساس می‌کند.

درواقع، جنگ اخیر با حمایت آمریکا آغاز شد. اسرائیل به دنبال این بود که در حمله به غزه و لبنان، ایران را به‌نحوی به عرصه درگیری بکشاند. آنها مدعی بودند که دشمنان‌شان درواقع شاخه‌هایی از ایران هستند و می‌خواستند از این طریق ایران را درگیر کنند. همچنین شرایط داخلی ایران به‌دلیل تحریم‌ها به‌گونه‌ای بود که آنها تصور می‌کردند می‌توانند از این وضعیت بهره‌برداری کنند.

سؤال) اقدامات دشمنان از جمله رژیم نامشروع صهیونیستی و آمریکا در ترور فرماندهان ایرانی و تهدید حاکمیت ایران اسلامی، چگونه باعث شکل‌گیری همبستگی ملی و واکنش قوی ایران شد؟

کشور ما وسیع و دارای تمدنی عمیق و ریشه‌دار است. این موضوع برای مردم سنگین بود که رژیمی نامشروع که به‌طور آشکار ظلم کرده و جنایات زیادی در حق زنان و کودکان مرتکب شده، از دور وارد عرصه شده و بهترین فرماندهان ما را در داخل ترور کند. این اقدام با هدف ایجاد آشوب در جامعه صورت گرفت اما برخلاف انتظار آنها، نه‌تنها شورشی رخ نداد بلکه همبستگی بیشتری میان مردم شکل گرفت.

البته افرادی که ممکن بود با برخی از زوایای نظام اختلاف نظر داشته باشند، اما نسبت به هویت ایرانی و اصل نظام از خود زاویه‌ای نشان ندادند. آنها ممکن است به‌دلیل برخی از عملکردها یا توهمات، موضع‌گیری‌های متفاوتی داشته باشند اما درنهایت همه از نظام و رهبری حمایت کردند و نفرت خود را از جسارت‌های اسرائیل و آمریکا اعلام کردند. این نوع تجاوز به کشور و حاکمیت ما برای مردم غیرقابل ‌تحمل بود.

در این حادثه ما خسارت‌هایی نیز متحمل شدیم که انکارناپذیر است. ما برخی فرماندهان خود را از دست دادیم مانند سرداران شهید سلامی، باقری، حاجی زاده و ... و دیگر عزیزان که به‌مدت پنجاه سال باید سرمایه‌گذاری شود تا چنین بزرگانی پرورش پیدا کنند. این افراد ویژگی‌ها و خصایص خاصی داشتند و همچنین آسیب‌هایی که به تأسیسات ما وارد شد، هم کم نبود. از تهران تا دیگر استان‌ها در شمال، جنوب، شرق و غرب کشور، جنایات زیادی انجام شد اما نهایتاً ایران با وضعیت متفاوتی نسبت به اسرائیل جنایتکار روبروست.

اسرائیل به‌وضوح دچار استیصال شد

با توجه به شرایط پیش‌آمده، اسرائیل به‌وضوح دچار استیصال شد؛ اگرچه اکنون به‌ظاهر قدرت‌نمایی می‌کند اما برای بهبود وضعیتی که درنتیجه این حملات به وجود آمده و شکستی که خورده به زمان زیادی نیاز خواهد داشت. آنها هیچ‌وقت انتظار نداشتند که درنتیجه حملات برق‌آسا با چنین واکنش قدرتمندی از ایران مواجه شوند و تصور می‌کردند که این موضوع، تنها در یک یا دو روز تمام خواهد شد.

با فشارهای اسرائیل و آمریکا و تلاش های دقیقه‌های آخر آمریکا برای به دست‌آوردن آبروی از دست‌رفته، تأسیسات اتمی ما نیز مورد حمله قرار گرفت. آمریکا هم انتظار نداشت که ایران ‌این‌گونه به این حملات پاسخ دهد.

درنهایت، دیدند که ادامه حملات به‌نفع اسرائیل نیست؛ هرچند اسرائیل به‌نوعی نوچه و دست‌پرورده‌ آمریکا و قدرت‌های غربی است اما برقراری آتش‌بس بدون مداخله دیگران امری بی‌سابقه است و این‌بار خود اسرائیل پیشنهاد آتش‌بس را ارائه داده است.

سؤال) واکنش‌ها و تصمیمات جمهوری اسلامی ایران در روزهای ابتدایی حملات چگونه به حفظ وضعیت سازمانی و تقویت مقاومت این کشور کمک کرد؟ چه نکاتی باید در تحلیل این جنگ ۱۲ روزه مورد توجه قرار گیرد؟

حجم وسیع آتش اعم از حملات هوایی، موشکی، تخریب‌ها و ترورهایی که به‌ویژه علیه سپاه و ارتش ایران انجام گرفت، به‌وضوح قابل مشاهده بود. با این حال، جمهوری اسلامی ایران توانست تنها در عرض چند ساعت به وضعیت عادی خود بازگردد و نیروهایی که قابلیت عملکرد داشتند، نقش خود را ایفا کنند. در ساعات اولیه، مقام معظم رهبری، پیام خود را صادر و موضع‌گیری خود را نسبت به اسرائیل و آمریکا بیان کردند. سپس فرماندهان جدید منصوب شدند و عملیات آغاز شد.

مقاومت ایران به‌طور جدی کلید خورد و به‌رغم اینکه در ابتدای کار، برخی از پهپادها هک شده و فعال نبودند، به‌زودی این مشکلات رفع شد و جنگ به‌شکلی جدی آغاز گردید. در هر مقطعی خداوند لطف کرد و بهترین تصمیمات برای نظام اتخاذ شد. تصمیم‌گیرنده اصلی به اذن خدا و با عنایت حضرت بقیةالله (عج)، مقام معظم رهبری بود. مسائل کلیدی نظام با نظر ایشان تحقق می‌یابد و هیچ‌کس نمی‌تواند بدون مشورت ایشان تصمیمی اتخاذ کند.

ایران بهترین رویکرد را اتخاذ کرد

در این زمینه، ایران بهترین رویکرد را اتخاذ کرد؛ درحالی‌که طرف مقابل آتش‌بس را مطرح می‌کرد، ایران به‌صراحت اعلام کرد که آتش‌بس باید دوطرفه باشد. ما مهاجم نبودیم بلکه پاسخ‌گو بودیم و اگر آنها دوباره شروع کنند، پاسخ ما شدیدتر خواهد بود. این نکته بسیار مهم است، زیرا آتش‌بس دوطرفه، حقوق و الزامات خاصی را بر عهده هر دو طرف قرار می‌دهد. اگر یک طرف به تعهدات خود عمل نکند، طرف دیگر به‌راحتی نمی‌تواند ورود کند و باید شکایتی را طرح کند و راه‌های حقوقی را دنبال کند. ایران درواقع آماده واکنش بود و این پیام را ارسال کرد که اگر مهاجمین دوباره اقدام کنند، ما در زمان مناسب ضربه نهایی را خواهیم زد.

اکنون نکات قابل توجهی وجود دارد که باید به آنها پرداخته شود. من نسبت به آینده خوش‌بین نیستم اما بر اهمیت توجه به برخی واقعیت‌ها تأکید می‌کنم. جنگ با وجود پیامدهای منفی‌اش، خالی از منافع نیست به‌شرطی که از تجربیات خود استفاده کنیم. این دفاع ۱۲‌روزه، دفاعی جانانه بود که نقاط قوت و ضعف ما را نمایان کرد. ما باید به نقاط قوت خود توجه کرده و آنها را تقویت کنیم و نقاط ضعفی که وجود دارد را شناسایی کرده و بر اساس واقعیت‌ها به تقویت خود بپردازیم.

سؤال) آیا اتخاذ رویکرد محتاطانه‌تر و سیاست‌مدارانه‌تر در بیان مواضع درباره بمباران مراکز هسته‌ای می‌توانست وضعیت داخلی و بین‌المللی ما را بهبود ببخشد؟

به اعتقاد من، یکی از آسیب‌های اساسی ما این است که در اظهارات خود درباره بمباران مراکز هسته‌ای اگر با تدبیر و احتیاط بیشتری عمل می‌کردیم، احتمالاً امروز وضعیت مطلوب‌تری داشتیم.

علاوه بر این، نکاتی وجود دارد که باید در سطح بین‌المللی مورد توجه قرار گیرد؛ زیرا امروزه، با وجود رسانه‌های متعدد و فناوری‌های پیشرفته دیگر نمی‌توان پس از بیان سخنان، آنها را انکار کرد، زیرا حقیقت چنین انکارهایی به‌سرعت آشکار شده و موجب تمسخر می‌گردند؛ بنابراین، ضروری است در بیان مواضع خود با صداقت، دقت و شفافیت بیشتری عمل کنیم.

به‌طور خاص، اگر در بیان مواضع خود درباره بمباران مراکز هسته‌ای با احتیاط و تدبیر بیشتری برخورد می‌کردیم، وضعیت کنونی به مراتب بهتر بود، چراکه پیش‌تر مواد حساس و مشکل‌زا را از این مراکز خارج کرده بودیم و نیازی به مطرح ساختن علنی این موضوعات نبود.