بسم الله الرحمن الرحیم

بیش از ۷۵ سال است که صهیونیستهای نژادپرست، به اشارۀ انگلیس، به ارض مقدس فلسطین تاختند و به زور ارعاب و قتل، مسلمانان مظلوم و صاحبان مرز و بوم قدس عزیز را از خانه‌ها و مزارعشان بیرون کردند و بساط نامشروع خود را گستردند.

فلسطینی اما، هیچگاه طوق بندگی نژادپرستان یهودی را بر گردن نپذیرفت. آواره شد اما فلسطینی ماند. زندگیش را از دست داد اما فلسطینی ماند. هزاران کشته داد اما فلسطینی ماند. مظلوم ماند اما از غیرت مسلمانی‌اش دست نکشید.

و حالا، امروز، سربلند و سرافراز، مؤمن و مطمئن، نستوه و بغض در گلو، چنان پرچم پرافتخارش را در سرتاسر غزّه برافراشته و چنان هول و هراس بر دل دشمن انداخته، که از ترس روز انتقام، به زشت‌ترین اعمال غیر انسانی دست یازیده اند.

کشتن هزاران کودک و زن و مرد مظلوم، بمباران بیمارستان‌ها و مساجد و معابد و مدارس، قطع دسترسی به گذرگاهها و تحمیل تشنگی و گرسنگی و درد و رنج و وحشت هزاران فلسطینی، از جمله ره آورد و سوغات مدعیان حقوق بشر است که در اختیار خودکامگان صهیونی قرار داده‌اند.

و چنین است که امروز در اقصی نقاط جهان، صدای میلیون‌ها زن و مرد با شرف و آزادیخواه و انسان دوست را می‌شنویم که پرچم اعتراض بر این ظلم جهانی را به اهتزاز در آورده‌اند و فریاد مرگ بر اسرائیل و درود بر فلسطین سر داده‌اند. و زهی شرم بر روغگویان مدعی حقوق بشر که اینگونه تخم نفاق پاشیده‌اند و اینگونه خرمن بیداد و ستم درو می‌کنند.

اما یقین داریم که روزگار ذلت ستمگران فرا رسیده است. دیری نخواهد پایید که نفرین کودکان قطعه قطعه شده و کودکان مجروحی که چشمهایشان از ترس به گریه نشسته و قلب‌های کوچکشان در سینه به شماره افتاده است و یا رب یا رب می‌گویند، عرش خدا را خواهد لرزاند. دیری نخواهد پایید که صدای محزون مادران و پدران فرزند از دست داده، ارکان کاخ‌های ستم صهیونیزم را زیر و رو خواهد کرد و دیری نخواهد پایید که لشکریان نصرت و فرشتگان انتقام الهی به یاری ستم دیدگان غزه خواهند شتافت،

چرا که یقین داریم: و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض ائمه و نجعلهم الوارثین

ما، جمعی از نویسندگان و پژوهشگران و شاعران مرز و بوم عزیز اسلامی ایران، به این وعدۀ الهی ایمان داریم و به تبعیّت از رهبر شجاع و آزادی‌خواهمان، لحظه لحظه‌های فرمان جهاد، علیه ستمگران صهیونی را به انتظار ایستاده‌ایم و یکصدا فریاد می‌زنیم:

هم ایران، هم غزّه، هم لبنان این است رسم ایمان!

اسامی حامیان، به ترتیب حروف الفبا:

مهدی ارگانی، علی اکبر اشعری، محمدرضا اصلانی، داوود امیریان، مهدی امین فروغی، حامد انتظام، احمد برادری، علیرضا برازش، هدایت الله بهبودی، محسن پرویز، محمود پوروهاب، محمدتقی تقی‌پور، مریم جمشیدی، مصطفی جمشیدی، محسن چینی فروشان، حجتالاسلامعبدالله حسن‌زاده آملی، محمد حمزه‌زاده، راضیۀ خادم الحسینی، هادی خورشاهیان، شمسالدینرحمانی محمدمهدی رسولی، مجتبی رحماندوست، حمید ریاضی، مجید ریاضی، دکتر محمدحسن زورق، شهریار زمانی، مظفر سالاری، وجیهۀ سامانی مرتضی سرهنگی، علیرضا سلطانشاهی، دکتر محمدرضا سنگری، حجت الاسلام حسین سیدی، محمدرضا سهرابی نژاد، محمدرضا شرفیخبوشان، اکبر صحرایی، فاطمه طارمی، سعید طاووسی، محمدعلیعباسیاقدم، منصوره عرب خراسانی، احمد عربلو، فروغ علیشاهرودی، مجید عمیق، حسین فتاحی، مهناز فتاحی، سعید فخرزاده، رسول فلاح‌پور، سعید فلاح‌پور، یوسف قوجق، مهدی کرد فیروزجایی، دکتر جواد کامور بخشایش، دکتر علیرضا کمری، محمدعلی کشاورز، حمیدگروگان، دکتر محمود گلزاری، حجت الاسلام تقی متقی، امیر مراد حاصل، دکتر حمید محمد قاسمی، جواد محقق، علی معینی، مجید ملا محمدی، دکتر علی موسوی گرمارودی، محسن مؤمنی، محمدرضا میرزایی، دکتر علیرضا میرزا محمد، محمد میرکیانی، دکتر مسلم ناصری، حبیب نظاری، محسن نعماء، سید سعید هاشمی، حبیب یوسف‌زاده.