به گزارش خیمه مگ، آیتالله مهدی هادوی تهرانی، در ادامه تفسیر سوره مبارکه معارج، گفت: این سوره از آنجا شروع شد که شخصی از روی انکار قیامت و عذاب الهی، از پیامبر(ص) خواست آن عذابی را که او از آن خبر میدهد و کفار گرفتار آن خواهند بود، برای ما بفرست و از خدایت بخواه آن را زود نازل کند. خداوند فرمود که این عذاب وقتی برای کافران آمد، هرگز نخواهند توانست آن را دفع کنند.
وی افزود: در آیات بعد تأکید دارد که این عذاب از خدایی است که ذیالمعارج است و کافران قدرت دفع آن را ندارند؛ در ادامه هم اشاره فرمود که در روز قیامت، ملائکه و روح به سمت خدا عروج پیدا میکنند؛ روزی که مقدار این روز ۵۰ هزار سال است. علامه طباطبایی در ذیل این آیه، «تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ» فرموده است اسباب و موانع در روز قیامت برداشته میشود و آنها میتوانند عروج کنند.
آیتالله هادوی تهرانی ادامه داد: در آیه ۵ «فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا» خطاب به پیامبر(ص) آمده که اگر اینها درخواست عذاب دارند، صبر کن آن هم صبری زیبا و جمیل؛ اگر آنها از روی بیعقلی خودشان تعجیل در عذاب دارند، تو صبور باش. صبر از صفات برجسته است که قرآن فرموده است خداوند با صابران است؛ یعنی معیت خاصی با اهل صبر از سوی خدا وجود دارد و در مقابل، عجله، امری شیطانی است.
استاد حوزه علمیه بیان کرد: در دو آیه بعد «إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا، وَنَرَاهُ قَرِيبًا» هم آمده که قیامت به نظر آنها بعید است ولی ما آن را بسیار نزدیک میدانیم و اگر امروز به خاطر رحمتی که داریم بر آنان عذاب نفرستیم، در قیامتی که نزدیک است عذاب خواهند شد.
وی همچنین در ادامه تفسیر سوره مبارکه ملک، گفت: در آیه ۲۷ این سوره آمده «و آنگاه كه آن [لحظه موعود] را نزديك ببينند چهرههاى كسانى كه كافر شدهاند در هم رود و گفته شود اين است همان چيزى كه آن را فرا مىخوانديد»؛ در این آیه هم مجدداً به مجادله برخی با پیامبر(ص) در مورد معاد اشاره دارد.
وی افزود: در آیه بعد «قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ وَمَنْ مَعِيَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَنْ يُجِيرُ الْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ» به پیامبر فرموده است که خطاب به کافران بگو: به فرض اگر خداوند من و کسانی را که با من هستند به جهنم ببرد، شما را چه کسی از عذاب دردناک جهنم نجات خواهد داد؟ این ادبیات قرآن خیلی عجیب است، نفرموده بگو چون پیامبر هستم هیچ احتمال خطری برای من نیست، بلکه قصد دارد کافران را به تفکر و تعقل وادارد.
آیتالله هادوی تهرانی بیان کرد: به تعبیر دیگر پیامبر(ص) میفرماید اینکه من مورد رحمت خدا یا هلاکت او هستم، ارتباطی به شما ندارد ولی شما که کافر هستید، به چه چیزی دلخوش کردهاید. ایمان و کفر شما ضرری برای خدا و من پیامبر ندارد و اگر من شما را دعوت به ایمان میکنم، فایده آن برای خود شما هست. هدایت پیش و بیش از همه برای شما سود دارد، ولی پیامبر(ص) به تعبیر قرآن از روی دلسوزی، خودش را به زحمت میانداخت تا جایی که خداوند فرمود تو چرا خودت را به خاطر اینکه آنها ایمان بیاورند به هلاکت میاندازی.
استاد حوزه علمیه تصریح کرد: این دعوت به ایمان برای آن نبود که العیاذبالله ایشان قصد جمعکردن مشتری و مرید داشتند ولی ایشان به خاطر علمی که به سرنوشت انسانها و آخرت داشت، میدانست چه سرنوشت بدی در انتظار آنهاست؛ او دوست داشت همه مؤمن شوند.
وی تاکید کرد: پیامبر(ص) میدانست که چه بلایی بر سر اینها میآید درست مانند پدر و مادر دلسوزی که وقتی فرزندشان منحرف شوند و مسیر بدی را طی کنند، از روی دلسوزی نمیتواند آن را تحمل کند و پیامبر هم از پدر و مادر دلسوزتر است.
آیتالله هادوی تهرانی با بیان اینکه به نظر بنده این ادبیاتی بسیار زیبا برای انتقال معارف تربیتی است، افزود: خدا میخواهد انسانها بدون اجبار و اکراه و از روی اراده و اختیار به سمت دین بروند، چون دین اجباری ارزشی ندارد.