به گزارش خیمه مگ، خانم معصومه درزی روز گذشته در جمع کارکنان مدیریت حوزه علمیه خواهران استان گلستان، در باب شخصیت حضرت زینب(س) اظهار داشت: حضرت به لحاظ مقامات معنوی در عالی‌ترین درجه رضا هستند و این مقام مربوط به خواص است و کسانی که این مقام را درک کنند، محدود هستند.

وی افزود: امام علی(ع) در باب زهد و پارسایی فرمودند: «بالاترین درجه زهد، پایین‌ترین درجه ورع است، بالاترین درجه ورع، کم‌درجه‌ترین یقین است و بالاترین درجه یقین، پایین‌ترین درجه خرسندی از خداست». (کافی جلد۲ ص۱۲۸).

مبلغ حوزه علیمه توضیح داد: مقام رضا، ناشی از اخلاص در محبت است، زمانی که محبت الهی نسبت به سایر محبت‌ها بر وجود انسان غالب شود، مقام رضا است و اهل رضا کسانی هستند که به اخلاص در محبت رسیدند، قلبشان مالامال از محبت خداوند است و هرچه تقدیر می‌شود آنان نه فقط صابرند بلکه راضی هستند.

درزی، خاطرنشان کرد: انسان تا به مقام یقین نرسد قلبش به نور یقین نورانی نشود و نمی‌تواند در ورای تمام این عوامل دست خدای متعال و تدبیر و تقدیر او و اندازه‌گیری‌های او را ببیند. «وَ رَضِّنِی مِنَ الْعَیْشِ بِمَا قَسَمْتَ لِی».

وی مقام رضا را بعد از یقین دانست و زهد را مقدمه دستیابی به مقام یقین خواند و اظهار کرد: زهد به معنی داشتن یا نداشتن مال نیست، زیرا ممکن است کسی هیچ مالی نداشته باشد و زاهد نباشد و ممکن است کسی ملک سلیمان داشته باشد ولی زاهد باشد.

این مبلغ حوزه گفت: زاهد کسی است که مصداق «مَشْغُولَةً عَنِ الدُّنْیَا بِحَمْدِکَ وَ ثَنَائِکَ» در دنیا باشد، ولی مشغول به دنیا نیست بلکه مشغول حمد و ثناء الهی است.

درزی، با اشاره به سفارشات امام حسین(ع) به حضرت زینب(س) قبل از شهادت، ابراز کرد: حضرت پرچم پرافتخار امام زمانش را بر دوش گرفت و مانع افتادن آن بر زمین شد و با اقتدار و شهامتی که تاریخ نظیرش را ندیده، در برابر ظلم و ستم ایستادگی کرد.

وی درباره شخصیت حضرت زینب کبری(س) یادآور شد: خدای متعال ایشان را در متن سنگین‌ترین بلای تاریخ یعنی واقعه عاشورا قرار دادند و ایشان در نقطه کانونی آن بلا قرار گرفتند، اما پس از آن همه مصیبت، چون برای رضای خداست همه را زیبا می‌بیند، حال آنکه عموم انسان‌ها در برابر کوچکترین اذیت و آزاری، کوچک و زبون می‌شوند.

مبلغ حوزه علمیه، در تبیین جمله «ما رأیت الاّ جمیلا» به سخنان آیت الله العظمی جوادی آملی اشاره کرد و گفت: «این جمله حضرت زینب(س) در کوفه و در مقابل طعنه‌های گزنده ابن زیاد، براساس توحید افعالی است زیرا آن حضرت در برابر جسارت‌های ابن زیاد نفرمود که «صبر می‌کنم» یا اینکه بفرماید «رأیت جمیلا»، بلکه حضرت پاسخ خود را منحصر کرد و فرمود: «ما رأیت» یعنی ما جز خوبی چیز دیگری ندیدیم.

درزی ادامه داد: این مطلب خلط نشود که کسی بگوید حال که کار خدا زیباست و تمام تقدیرها نیز به خدای متعال برمی‌گردد، پس این کار دشمن هم زیباست، ایشان کار دشمن را زیبا نمی‌بیند بلکه دشمن را لعن می‌کند ولی بدی را به خدای متعال نسبت نمی‌دهد، از این روی، مقام رضا این نیست که انسان بدی‌ها را به خدا نسبت دهد بلکه تمام خیرات از خداوند است ولی بدی‌هایی که به ما می‌رسد، از خودمان است.

وی ادامه داد: زینب کبری(س) کاملا زیبایی صنع خدا را می‌بیند در حالی که پرده‌ها کنار رفته، انسان به اندازه‌ای که پاک است، پرده‌ها برایش کنار می‌رود و صنع الهی را می‌بیند. «إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ * فِی کِتَابٍ مَکْنُونٍ * لَا یَمسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ» (واقعه/۷۷-۷۹)