به گزارش خیمه مگ، معظم‌له عصر امروز در درس تفسیر خود در مسجد مجتمع آموزش عالی فقه در تبیین ویژگی‌های منافقان در قرآن اظهار کردند:‌ منافقان افرادی هستند که بسیار زبان‌باز هستند که انسان‌ها را به سوی خود جذب می‌کنند.

ایشان با اشاره به بهره جستن وهابیت از این ویژگی و برگزاری کلاس‌های ویژه مبلغان خود برای بهتر سخن گفتن ابراز داشتند: وهابیت کلاس‌هایی برای مبلغان برگزار می‌کند که در آن فن مجادله و نحوه ورود و خروج از بحث و محکوم کردن دیگران را به آنها آموزش می‌‌‌دهند و از این طریق خود را تبلیغ می‌کنند.

حضرت آیت‌الله سبحانی با بیان این که منافقان در قرآن مانند چوب‌هایی بر روی دیوار تشبیه شدند، خاطرنشان ساختند: همانگونه که چوبی که بر دیوار است و توجهی به انسان و سخنان او نمی‌کند، منافقان نیز توجهی به سخنان مردم نمی‌کنند.

ایشان ادامه دادند:‌ همچنین منافقان با توجه به این که خائن و خائف هستند، هرگاه دیگران سخنی بگویند یا کاری انجام می‌دهند،‌ آن را خطری برای خود می‌بینند و فکر می‌کنند خطر آنها را تهدید می‌کند.

معظم‌له منافقان را مهم‌ترین دشمنان خواندند و تصریح کردند:‌ افراد دیگر هم هستند که با مسلمانان دشمنی دارند، ولی آنها بانام دشمن به مقابله به اسلام و مسلمین می‌آیند و مسلمانان نیز در مقابل آنها می‌ایستند، ولی منافقان نقاب دوستی دارند و در فرصت مناسب از پشت خنجر می‌زنند؛ بنابراین اینها مهم‌ترین دشمن هستند.

ایشان با اشاره به سخن امیرالمؤمنین در نهج‌البلاغه که درباره برخی صحابه پیامبر(ص) بیان شده است، عنوان کردند: کسانی که با رسول‌الله(ص) بودند و از سوی خود به اسم پیامبر(ص) حدیث می‌گویند، بیشترین ضربه را به اسلام می‌زنند، چون مردم فکر می‌کنند آنها سخن را از رسول اکرم(ص) شنیده‌اند، از این رو می‌پذیرند.

حضرت آیت‌الله سبحانی افزودند: ثمرة بن جندب که در زمان رسول اکرم(ص) بود، با درخواست معاویه و گرفتن 400 هزار درهم روی منبر رفت و آیه «وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيُشْهِدُ اللَّهَ عَلَى مَا فِي قَلْبِهِ وَهُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ»(٢٠٤بقره) و آیه «وَإِذَا تَوَلَّى سَعَى فِي الأرْضِ لِيُفْسِدَ فِيهَا وَيُهْلِكَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ وَاللَّهُ لا يُحِبُّ الْفَسَادَ»(بقره ٢٠٥) را تغییر داد. این فرد آیه اول که درباره لیلة المبیت و ماجرای در بستر پیامبر(ص) رفتن حضرت علی و هجرت رسول‌الله(ص) بود را منتسب به عبد‌الله بن ملجم کرد و آیه دوم را که درباره منافقان است به امیرالمؤمنین(ع) نسبت داد.

ایشان با بیان این که مردمِ شام همگی این سخن را پذیرفتند، اظهار داشتند: با توجه به این که ثمرة بن جندب از صحابه پیامبر(ص) بود، همه گمان کردند که این شخص، این سخن را از رسول اکرم(ص) شنیده است؛ البته این در صورتی بود که عبدالله بن ملجم در لیلةالمبیت به دنیا نیامده بود و هفت سال بعد از این ماجرا به دنیا آمد.

حضرت آیت‌الله سبحانی در تبیین دیگر ویژگی‌های منافقان در قرآن گفتند: زمانی که به منافقان گفته می‌شود نزد رسول‌الله(ص) بروید و استغفار کنید و او در حق شما شفاعت کند که مغفور شوید، سر بر می‌گردانند؛ چون بر قلب‌‌های این‌ها مهر خورده و این‌ها از فاسقان هستند.

ایشان با اشاره به این که خداوند به پیامبر خود می‌گوید که اگر هفتاد بار هم درباره این‌ها استغفار کنی، شفاعت تو برای آنها پذیرفته نمی‌شود، گفتند: این‌ها افراد گنهکار نیستند، چون خداوند گنهکاران را در صورت اسغفار می‌آمرزد، منافقان از دین خارج شده‌اند و فاسقند، از این رو خداوند شفاعت پیامبر(ص) را برای آنها نمی‌پذیرد.

این مرجع تقلید با بیان این که این آیه قرآن یکی از راه‌های توسل را دعای پیامبر(ص) معرفی می‌کند، خاطرنشان کردند: اینکه برخی چون وهابیت می‌گویند: به جای این که به سراغ امام و پیامبر بروید، مستقیم به سراغ خداوند بروید، باید به آنها گفت که ما به سراغ خداوند می‌رویم، ولی راه‌‌های مختلفی برای مغفرت وجود دارد که یکی دعای امام(ع) و پیامبر(ص) است.

ایشان با بیان این که انبیای دیگر نیز اینگونه هستند، گفتند: فرزندان یعقوب پیامبر(ع) بعد از این که حضرت یوسف(ع) پیدا شد و همه از کار پلید آنها آگاه شدند، از حضرت یعقوب خواستند که برای آنها از خداوند مغفرت بخواهند و آنها را دعا کند.