به گزارش خیمه مگ، حضرت آیت الله جوادی آملی ، بیان داشتند: سعی و تلاش و كوشش این بزرگواران این بود كه هرگز ما را به فروع محض دعوت نكنند، اگر ما را به مسائل فقهی دعوت می‌كنند، اگر ما را به مسائل حقوقی فرامی‌خوانند اگر ما را به مسائل اخلاقی هدایت می‌كنند، ریشه اصلی همه مسائل كه توحید است آن را هم تذكر می‌دهند؛ توحید در كل نظام اثر دارد یعنی از عرش تا فرش همه موجود هماهنگ‌اند ولی رب الارباب و رب العالمین ذات اقدس الهی است.

معظم له با اشاره به دوران کودکی آن حضرت و انتقال علوم الهی از سوی پدر بزرگوارشان بیان داشتند: وقتی وجود مبارك امام جواد به دنیا آمده است وجود مبارك امام رضا(سلام الله علیهما) خیلی به این نوزاد علاقمند بود آن طوری كه مسعودی در مروج الذهب خود نقل می‌كند «كان ینادیه فی المهد طول لیلته» در بسیاری از شب وجود مبارك امام رضا(سلام الله علیه) تا سحر كنار این گهواره ذكر خواب می‌گفت مناجات می‌كند مناقات می‌كرد با او گفتگو می‌كرد. به امام رضا(سلام الله علیه) عرض كردند شایسته نیست پدری همچون شما كنار گهواره كودك ذكر خواب بگویید كه كودك بخوابد فرمود: نه من ذكر خواب می‌گویم نه او به خواب می‌رود من دارم معارف الهی را به او منتقل می‌كنم و با علم او را عزیز می‌كنم«انما اعزّه بالعلم عزّا»؛ این كار آن پدر و آن پسر(سلام الله علیهما) بود.

این مرجع تقلید ادامه دادند: وقتی وجود مبارك امام جواد(سلام الله علیه) در دوران كودكی به مقام شامخ امامت رسید به او عرض كردند كه مگر كودك به مقام شامخی می‌رسد مثل نبوت یا امامت؟ فرمود: ﴿وَ آتَیناهُ الْحُكْمَ صَبِیاً﴾ كه در قرآن می‌خوانید این سند آن است كه اگر كسی از علم لدنی برخوردار باشد ذات اقدس الهی چنین سمتی را به او عطا می‌كند. بعد وقتی وارد فضای جامعه شدند مهمترین كارشان تفسیر قرآن و نشر معارف قرآن و اهل بیت بود.

ایشان در ادامه به تفسیر آیه ای از قرآن کریم در رابطه با بررسی آراء مختلف مکتب های گوناگون از لسان نورانی امام نهم(ع) پرداخته و ابراز داشتند:  خدای سبحان در قرآن كریم در سوره «زمر» به همه ما امر كرد و بشارت داد و فرمود: آنها كه مكتب های گوناگون آراء مختلف را بررسی می‌كنند و بهترینش را برمی‌گزینند به آنها مژده بده ﴿فَبَشِّرْ عِبادِ ٭ الَّذینَ یسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ﴾ وجود مبارك امام جواد(ع) برای تبیین این گونه از آیات به همه ما فرمود: فرمود هر كس گوش به حرف گوینده‌ای می‌دهد دارد او را عبادت می‌كند! منظور از این گفتن، تنها گفتن در قبال نوشتن یا رفتن و مانند آن نیست، بلکه اعمال و نوشته دیگران را نیز شامل می شود؛ فرمود اگر كسی گوش به حرف كسی بدهد، مقاله كسی را نگاه كند، روزنامه كسی را، سخن كسی را گوش بدهد، نوار كسی را گوش بدهد كه بخواهد آن را بپذیرد باید بداند دارد او را عبادت می‌كند اگر او ان‌شاءالله از خدا و پیغمبر بگوید، این كار او عبادت خداست و اطاعت پیغمبر، اگر خدای ناكرده او باطل می‌گوید او دارد شیطان را عبادت می‌كند. لذا این حدیث نورانی به این نكته اشاره دارد كه هرگز نباید هیچ نوشتار و گفتار و سخنی را بدون تحقیق و تفحّص بپذیریم.