به گزارش خیمه مگ، حجت اسلام والمسلمین آرش رجبی، معاون فرهنگی حوزه‌های علمیه خواهران در همایش طلیعه حضور ویژه طلاب جدیدالورود حوزه علمیه خواهران مازندران با موضوع «درآمدی بر نظام تعلیم و تربیت» اظهار کرد: هر انسانی که در این عالم زندگی می‌کند به واسطه این‌که خداوند نعمت بزرگ عقل و موهبت خرد را به او عنایت کرده و حقایقی را در فطرت و سرشت او قرارداده، در این عالم، نقشی برعهده او گذاشته شد وقتی به بلوغ و آغاز اندیشه ورزی خود می‌رسد، برایش این سوال مطرح می‌شود که من که هستم، در چه رتبه‌ای قرار دارم و چه کاری باید انجام بدهم.

وی با اشاره به هدف شناسی طلبگی ادامه داد: انسان باید اول بداند که در این عالم چه رسالتی دارد و تا به این سوال پاسخ ندهد کارهای دیگری که انجام می‌دهد برایش گنگ و مبهم خواهد بود؛ وقتی انسان دریافت که خداوند کل عالم وجود را برای چه آفرید و هدف چه بود، بعد از آن معلوم خواهد شد که چه رسالتی بر دوش دارد و چه کاری باید انجام بدهد.

معاون فرهنگی حوزه‌های علمیه خواهران با اشاره به مسیر شناسی طلبگی تاکید کرد: قرآن کریم به‌عنوان کتاب راهنما، انسان را به مسیری که قوام و استواری افزون‌تری دارد و به یک مسیر معتدل و مستقیم راهنمایی می‌کند و مسیر را برای شما روشن می‌کند، نیازی نیست سراغ منبع دیگری بروید.

وی تاکید کرد: خداوند در قرآن می‌فرماید، می‌خواهم تو را در زمین خلیفه خود قرار دهم، این به‌معنای جانشین و مظهر او است یعنی نماینده‌ی علم الهی، نماینده افعال الهی، نماینده قدرت الهی و ... به تعبیری آیت خدا یعنی آیت‌الله باشند، خداوند دنیا را برای انسان و انسان را برای خود خلق کرد که انسان به این کمال دست پیدا کند.

حجت الاسلام والمسلمین رجبی تصریح کرد: رسیدن به این کمالات زن و مرد نمی‌شناسد، ما باید در این مسیر کمال سعی کنیم ابزار و امکاناتی که لازم است را پیدا کنیم و در آن گام برداریم، انسان‌ها برحسب نیاز و زندگی اجتماعی‌ای که دارند، هرکدام مسئولیت و رسالتی را به‌عهده گرفته‌اند، هر شخص متناسب با توانمندی‌ها و امکانات خود مسیری را انتخاب می‌کند اما انسان عاقل مسیری را می‌یابد که ماندگارتر و عالی‌ترین موضوع را در برداشته باشد.

وی تاکید کرد: موضوعی که به ان پرداخته می‌شود، اشرف موضوعات یعنی خداوند متعال و علوم مرتبط با او و مسیری که باید انسان‌ها را به سوی او هدایت کند، در ساحت‌ها و ابعاد گوناگون برای تامین ابدیت انسان‌ها است که بدانند چه اندیشه و چه انگیزه ای داشته باشند و چگونه عمل کنند و این در گرو آن است که چگونه در این مسیر انتخاب کنند، طلبگی مسیری برای رسیدن به حکمت نظری و حکمت عملی است، یعنی شناخت عالم و انسان آن‌چنان که هست و شناخت وظایف انسانی آن‌چنان‌که که بایسته است در این مسیر ایفا کند، یعنی آن‌چه که هست را درست بشناسد و درست دریابد و مطابق آن عمل کند.