به گزارش خیمه مگ، برگی از دفتر عشق و علاقه وافر علما و بزرگان به عزاداری اباعبدالله الحسین(ع) را تقدیم شیفتگان آن حضرت می‌‌کند.

* آیت‌الله حاج شیخ عبدالکریم حائری و شرکت در دستجات سینه‌زنی

آیت‌الله حاج شیخ عبدالکریم حائری دستور می‌دادند قبل از تدریس، قدری مصیبت سیدالشهداء بخوانند و سپس درس را شروع می‌کردند.

ایشان حتی پس از رسیدن به مرجعیت در خیابان‌ها و در دسته‌های سینه‌زنی و عزاداری اباعبدالله شرکت می‌کردند و به‌سان مردم عادی در عزای آن حضرت بر سر و سینه می‌زنند و اشک می‌ریختند.

* علامه امینی و گریه بر مصائب سیدالشهداء

از ویژگی‌های علامه امینی صاحب الغدیر، این بود که عشق و ولای کامل به آل محمد(ص) داشتند و از این میان علاقه و کشش ویژه‌ایی به شنیدن و تأمل در مصائب حضرت امام حسین(ع) و اصحابش داشتند و با صدای بلند بر مصائب آل محمد(ص) می‌گریستند.

* علاقه امام راحل به امام حسین(ع)

علاقه امام به اهل بیت(ع) وصف‌ناشدنی است. امام عاشق آنها بود. عاشقی که تا صدای «یا حسین» بلند می‌شد بی‌اختیار اشک می‌ریخت.

امام در برابر مصیبت‌ها صابر بود و حتی در برابر مشکلاتی چون شهادت حاج آقا مصطفی اشک نریخت، اما به مجرد اینکه یک روضه‌خوان می‌گفت «السلام علیک یا اباعبدالله» قطرات اشک از دیدگانش فرو می‌چکید... اما شدیداً به ترویج همان سنت‌های دیرینه عزاداری می‌پرداخت و پس از پیروزی انقلاب نیز مقید بود روزهای مهم عزاداری و بخصوص روز عاشورا روضه‌خوانی کند.

* علامه طباطبایی و زیارت عاشورا

شهید قدوسی می‌گوید: علامه طباطبایی در ایام محرم و صفر، زیارت عاشورایش ترک نمی‌شد و به زیارت جامعه اهتمام داشتند و معتقد بودند که از معتبرترین نسخه‌ها استفاده کنند و می‌گفتند که من مقیدم در زیارت عاشورا از نسخه آیت‌الله قاضی استاد علامه طباطبایی استفاده کنم. نسخه زیارت عاشورای مرحوم قاضی بدین صورت بود که: «فأسأل الله الذی اکرم مقامک و اکرمنی أن یرزقنی طلب ثاری مع امام مهدی...» یعنی این‌که کلمه «بک» را خط زده بودند و «اکرمنی» را به «أن یرزقنی» متصل نموده بودند وبه جای «مع امام هدیً»، «مع امام مهدی» را برگزیده بودند.