جریان راهپیمایی اربعین که طی این سال‌ها تبدیل به همایشی چندین میلیون نفری از زائران اباعبدالله الحسین علیه‌السلام شده است، مسیری است که مردم سراسر دنیا با شور و اشتیاقی وصف‌ناپذیر در آن قدم می‌گذارند تا اردات خود را با خستگی تن و نیز با بذل مال و جان به پیشگاه آن امام بزرگوار عرضه بدارند. در این مسیر مردم از هر دین و آیین و نژادی حضور دارند و وقتی پای صحبت آنها می‌نشینی، معنای حقیقی زندگی را با «حسین» بودن و در راه ایشان گام نهادن درک کردند. عموم آنها معتقدند اربعین یعنی بازگشت به ندای ملکوتی فطرت؛ همان ندایی که انسان‌ها را دعوت به نور می‌کند و از بدی‌ها پرهیز می‌دهد. 

خبرگزاری تسنیم در گفت‌وگو با محمد جواد هیمانی از کشور پاکستان به زوایایی از اربعین در نگاه سایر ملل پرداخت.

وی می‌گوید من در کشورم کارشناسی علوم رایانه خواندم. ما غیر از عید فطر و عید قربان، عید میلادالنبی را هم رسماً تعطیل هستیم. در ایام عزای حسینی نیز با شور و هیجان زیادی، شیعیان پاکستان در مراسم شرکت می‌کنند. اینجا تاسوعا و عاشورا هم تعطیل رسمی داریم. حتماً می‌شود گفت که شور و هیجانی که در پاکستان و به خصوص در شهر کراچی وجود دارد، هیچ جای دنیا به مانند ایران دیده نمی‌شود. ایام عزا در هند و پاکستان از شب اول محرم تا 8 ربیع الاول برگزار می‌شود و نهم ربیع لباس عزا از تن درمی‌آوریم و لباس شادی را برتن می‌کنیم. معمولاً در امام بارگاه‌ها (حسینیه‌ها) تجمع می‌کنیم. بعضی جاها در جاده‌ها مجالس برگزار می‌شود. مجالس دهه اول محرم در کراچی در یک پارک به نام «نشتر پارک» برگزار می‌شود. مراسم‌ها از ساعت 8 صبح تا 3 بامداد در اماکن مختلف شهر برگزار می‌شوند. صورت مراسم در کراچی اینطور است که اول تلاوت قرآن، بعد حدیث کساء، بعد مرثیه و سوز، بعد سخنرانی و بعد از آن نوحه‌خوانی و سینه‌زنی است.

وی با اشاره به اینکه اقتداری که امام حسین علیه‌‌السلام برای احیایش قیام کرد، متعلق به یک مکتب خاصی نیست، بلکه عین فطرت انسانی است، گفت: بنابراین کسانی که فطرتشان هنوز زنده است، وقتی ماجرای امام حسین علیه‌السلام را درک می‌کنند، شیفته ایشان می‌شوند. تفاوتی هم بین مذهب و نژاد ندارد و همه در کشتی نجات حسین‌ هستند. ما در این مراسم افرادی را دیدیم که حتی مسلمان نبودند، اما یک بار که آمدند، شیفته آن امام بزرگوار شدند و چه بسا آینده این حرکت منجر به پیوستن بسیاری از این پاک‌طینتان به تشیع باشیم.

هیمانی درباره تجربه حضور خود در مراسم اربعین حسینی گفت: پارسال این لیاقت شامل حالم شد. بی شک این پیاده‌روی در راه ظهور امام زمان عجل‌الله تعالی فرجه یک قدم بزرگی است. بعد از 3-4 روز پیاده رفتن، وقتی صبح روز اربعین نگاهم به گنبد افتاد، هر درد بدنی که داشتم فراموش کردم و محو دیدار گنبد شدم. همه جا فقط یک صدا بود: یا حسین. خیلی شنیده بودم که نمی‌توانید روز اربعین داخل حرم شوید. اما من رفتم. این دومین زیارت کربلایم بود، اما برای اربعین دفعه اول بود. داخل که رفتم، با کمی تلاش توانستم داخل ساختمان حرم حضرت ابوالفضل علیه‌السلام بروم. حسم را نمی‌توانم بیان کنم. ضریح حضرت نزدیکم بود. بیرون آمدم و سمت حرم امام حسین علیه‌السلام رفتم. این دفعه که با عربی و فارسی آشنایی داشتم، وقتی نگاهم افتاد به آنجایی که نوشته بود «مقتل المقدس» یا «قتلگاه مقدس»، پریدم سمت آن مکان و خیلی گریه کردم. اینجا امام من شهید شده بود. در تمام این زیارت، لذت حداکثری را فقط دو جا بردم: یکی در نجف اشرف در حرم امیرالمؤمنین علیه‌السلام و در کربلا نزدیک ضریح امام حسین علیه‌السلام.