به گزارش خیمه مگ،درسومین روز ماه مبارک رمضان شرح دعای این روز را به قلم حجت الاسلام والمسلمین محمد امینی گلستانی منتشر می‌کند.

اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ الذِّهْنَ وَ التَّنْبِیهَ وَ بَاعِدْنِی فِیهِ مِنَ السَّفَاهَةِ وَ التَّمْوِیهِ وَ اجْعَلْ لِی نَصِیباً مِنْ کُلِّ خَیْرٍ تُنْزِلُ فِیهِ بِجُودِکَ یَا أَجْوَدَ الْأَجْوَدِین. [۱]خدایا در این روز مرا هوش و بیداری نصیب فرما و از سفاهت، جهالت و کار باطل دور گردان و از هر خیری که در این روز نازل می‌فرمایی، مرا نصیب بخش، به حق جود و کرمت،‌ای جود و بخشش دارترین عالم.

چگونه از خواب غفلت بیدار شویم؟

در قسمت اول این دعا می‌گوییم خدایا برای من در این روز ذهن و هوش و بیداری روزی بگردان، این کلمه خیلی مهم است، یعنی خدایا مرا در این روز به نوعی بیدار کن و ذهن و هوش بده که من تابع دستورات شما باشم، پیرو کسانی نباشم که با تو مخالفت می‌کنند و بدون رضایت تو کار‌هایی را انجام می‌دهند، حال این بیدار شدن و باهوش شدن براساس چه اصلی است؟ این ذهن که ما می‌گوییم یعنی هوش و این هوش از نظر خواندن دعا و قرآن و خوردن میوه‌ها و مواد غذایی که هوش را زیاد می‌کند، جای بحث فراوان دارد و روایات احادیث متعددی در این باب بیان شده است.

مانند این که کسی که می‌خواهد هوشش زیاد شود، کندر بخورد، کندر با اینکه تلخ است، خیلی از علمای ما عادت داشتند که کندر بخورند، این‌ها مسائل مادی است، اما از نظر معنوی که هوش و بیداری را از (خدا می‌خواهیم، مسأله مهم این است که خدایا به ما آن قدر هوش و فراست بده که ما پیرو مخالفین تو نباشیم، مانند آن‌هایی که در زمان همه انبیاء پشت سر اشخاص نامناسبی که از خدا دور بودند، حرکت و از آن‌ها تبعیت می‌کردند.

دوری از ولایت امیرالمومنین (ع) از مصادیق پیروی از باطل

این تباعد از دوستان الهی و پیروی از دشمنان اولیای الهی در صدر اسلام نیز اتفاق افتاد.

رسول خدا در مدت بیست و سه سال دوران نبوتشان در هر فرصتی امیر المؤمنین (ع) را به مردم می‌شناساند، و فضیلت او را بیان می‌فرمود، رسول خدا (ص) در اولین روز‌های دعوت به رسالتش که از فامیل ها، اقارب و نزدیکانش دعوت کرد کسی غیر از امیر المؤمنین (ع) جواب او را لبیک نگفت و رسول الله (ص) در همان جلسه اول فرمودند: این وزیر و امین و جانشین من است، حتی ابوطالب که پدر امیر المؤمنین (ع) بود را مسخره کردند و می‌گفتند: باید بعد از این از پسر خردسالت اطاعت کنی، لذا پیامبر اکرم (ص) مردم را از همان روز نخستین دعوتش متوجه مقام امامت و ولایت علی علیه السلام نمودند و این توجه دادن تا آخرین روزی که پیامبر اکرم از این دنیا رحلت نمودند ادامه داشت.

عظمت این انتصاب الهی به گونه‌ای بود که حضرت در حجة الوداع در غدیر خم، چهار روز حاجی‌های خسته را سر چهار راه غدیر خم نگه داشت، زیر آفتاب سوزان تا آن‌هایی که جلوتر رفتند برگردند و آن‌هایی که عقب ماندند برسند، بعد از چهار روز که مردم زیر سایه اسبان خودشان نشسته بودند، منبر بلندی از جهاز شتر درست کردند و دست امیر المؤمنین (ع) را گرفت و بالای پله آخر منبر برد، بعد از خواندن خطبه‌ای مفصل و اعتراف گرفتن از حاضرین که من نسبت به ادای فرایض و فرامین الهی برای شما قصوری نکرده و همه را انجام داده ام و همه تصدیق کردند فرمود: رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم در روز غدیر فرمود: ألست أولى بکم من أنفسکم؟ قالوا بلى یارسول اللّه، فرفع یدیه الى السّماء و قال ألا من کنت مولاه فهذا علىّ مولاه أللّهمّ وال من والاه و عاد من عاداه وانصر من نصره واخذل من خذله آیا من از خود شما به شما اولى‌تر نیستم؟ گفتند بلى اى رسول خدا (ص)، سپس دستهایش را به آسمان بلند کرد و گفت: آگاه باشید هرکس من مولاى اویم این على مولاى اوست، خدایا دوست دار آنان که على را دوست دارند، دشمن بدار کسانى را که على را دشمن بدارند، و کمک کن به آنان که على را یارى رسانند و خوار (وذلیل) کن کسانى را که على را خوار نمایند.

متاسفانه برخی از مغرضین و مفسرین بی انصاف روی این آیه تصرفات و تفسیر‌های مغرضانه نوشتند و این حقیقت بیّن تاریخی را با تاویلات غیر صحیح مخفی نمودند و انکار کردند.