به گزارش خیمه مگ،شرح وتوضیح دعاهای روزانه ماه مبارک رمضان را به قلم حجت الاسلام والمسلمین محمد امینی گلستانی منتشر میکند.
اللَّهُمَّ زَیِّنِّی فِیهِ بِالسِّتْرِ وَ الْعَفَافِ وَ اسْتُرْنِی فِیهِ بِلِبَاسِ الْقُنُوعِ وَ الْکَفَافِ وَ احْمِلْنِی فِیهِ عَلَى الْعَدْلِ وَ الْإِنْصَافِ وَ آمِنِّی فِیهِ مِنْ کُلِّ مَا أَخَافُ بِعِصْمَتِکَ یَا عِصْمَةَ الْخَائِفِین [۱]اى خدا در این روز مرا به زیور ستر و عفت نفس بیاراى، به جامه قناعت و کفاف بپوشان، به کار عدل و انصاف بدار و از هر چه ترسانم، مرا ایمن ساز به نگهبانى خود، اى نگهدار و عصمت بخش خدا ترسان عالم.
*پرده پوشی و عفاف؛ زینت آدمی
در قسمت اول میفرماید: «اللهم زینی فیه بالستر والعفاف»، خدایا مرا در این روز با پرده پوشی و عفت زینت بده، ستر و عفاف برای هر انسانی لازم است، خداوند عالم به طور کلی نر و ماده را که آفریده، برای بقاء نسل، آنها را نسبت به همدیگر محبوب قرار داد، همه آنها میخواهند، غریزه جنسی خود را خاموش کنند، لذا کسانی که متدین بوده، تابع فرامین آسمانی الهی و با ستر، عفاف و از راه شرعی و ازدواج خویشتن را حفظ میکنند؛ پس آن چیزی که برای ما مهم است این است که از خدا بخواهیم ما را در زندگیمان صاحب زینت و پوشش قرار دهد.
*ازدواج راه عفاف
مسأله ازدواج یعنی راه حلال ارضاء غریزه جنسی، مسألهای که در عالم اسلام خیلی مهم شمرده شده و رسول خدا (ص) به این مطلب بسیار اهمیت داده است؛ تاجایی که فرمودند: مابنى بناءٌ فى الاسلام أحبّ الى اللّه من التزویج. [۲]در اسلام بنائى محبوبتر از ازدواج بنا نشده است
وفرمودند: «تناکحوا تناسلوا تکثروا فانّى أباهى بکم الأمم یوم القیامة ولوا بالسّقط» [۳]ازدواج کنید، اولاد بیاورید و بیشتر شوید، من روز قیامت با شما برامتها افتخار مىکنم، اگرچه سقط شده باشد.
*تسهیل ازدواج؛ از وظایف اهل ایمان
کلمه «تناکحوا» در روایت کلمه مهمی است، یعنی کسانی که به سن بلوغ رسیدهاند، باید ازدواج کنند و نترسند،ای پدران و مادران عزیز، به خاطر دنیا و خود نمایی عزیزانمان را به آتش نیا فکنیم و گرفتار غضب الهی نکنیم، به خاطر مهریه و جهیزیه خودمان را گرفتار و بیچاره نکنیم.
امام صادق (علیه السلام) فرمود: «من برکة المرئة خفّة مؤنتها» از برکت زن سبکى مخارج و آسان زائى اوست، از شومىاش سختى (و زیادى) خرج و سخت زائى اوست. [۴]باز امام صادق (علیه السلام) میفرماید: «من سعادة المرء أن لا تحیض (لا تطمث) ابنته فى بیته» از خوشبختى مرد آن است که دخترش در خانهاش حیض نبیند؛ (یعنى تا چشم باز کند تشکیل زندگى داده و بهسوى بخت خویش رهسپار گشته، به صورت دست اول به خانه شوهر قدم گذارد). [۵]چرا نمیگذارید جوان زندگی خود را پی بگیرد؟ یا بهخاطر جهیزیه از دختر یک فقیر خواستگاری نمیکند، مگر جهیزیه خوشبختی میآورد، امیر المؤمنین (علیه السلام) یکی از اسلحههای جنگی خود را فروخت و جهیزیه بسیار سادهای فراهم کردند و با این شرایط و جهیزیه، رسول خدا (ص) حضرت زهرا (س) را به خانه امیر المؤمنین (ع) فرستاد و آنها زندگی خود را شروع کردند؛ لذا شیعه علی (علیه السلام) نباید از دستورات این عزیزان کناره بگیرد، ایشان به ما دستور میدهند که جوانانتان را نگه ندارید، چون هر گناهی بکنند پدر و مادر در گناه آنها شریک هستند، بگذارید باوسیله آسان و هر چه که دارند، به سر زندگی خود بروند.
روزی رسان خداست
جوانان عزیز، از ازدواج نترسید، روزی تمام موجودات به عهده خداست، «وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ رِزْقُها وَ یَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَ مُسْتَوْدَعَها کُلٌّ فی کِتابٍ مُبینٍ» [۶]و هیچ جنبندهاى در زمین نیست مگر [اینکه]روزیش به عهده خداست، و [او]قرارگاه و محلّ مُردنش را مىداند. همه [اینها]در کتابى روشن [ثبت]است.
حکایتی خواندنی از سلیمان بن داود (ع)
روایت شده: سلیمان بن داود (ع) روزى در کنار دریا نشسته بود، دید مورچهاى دانهای گندم را در دهان گرفته به سوى دریا مىرود، وقتى به دریا رسید لاک پشتى از دریا بیرون آمد و دهانش را باز نمود و مورچه به دهان اورفت ولاک پشت وارد دریا شد.
سلیمان از این جریان تعجب کرد و به فکر فرو رفت، پس از مدتى دید لاک پشت بیرون آمد، دهانش را باز کرد و مورچه بیرون آمد، ولى دانه گندم در دهانش نبود، سلیمان مورچه را خواست و از او قضیه راپرسید؟ عرض کرد یانبى اللّه در ته این دریا سنگ گودى هست و درون آن گود کرم نابینائى را خدا آفریده و مرا مأمور نمود تا روزىاش را به او برسانم، لاک پشتى را نیز امر نمود تا مرا در دهان گرفته، دَرِ سوراخ آن سنگ برساند و دهانش را باز نماید تا من آن دانه گندم را به او برسانم، سپس مرا در دهان گرفته به خشکى مىرساند!.
سلیمان پرسید آیا تسبیح (یا ذکرى) از آن کرم کور شنیدهاى؟! گفت بلى مىگوید: (پاک و منزّهى) اى کسى که مرا در درون این صخره ودر زیر این دریا فراموش نکردهاى، بندگان مؤمنت را نیز فراموش نفرما توئى مهربانتر از مهربانان.