به گزارش خیمه مگ، تاریخ اسلام زنان و مردانی را در دل خود جای داده است که توانستند در همه ابعاد زندگی فردی و اجتماع برترین باشند و الگویی کم نظیر وگاهی بی نظیر برای تاریخ بشریت خلق کنند.

یکی از این شخصیت‌ها حضرت خدیجه است که به فرموده پیامبراسلام (ص) در کنار حضرت مریم؛ حضرت فاطمه (س) و حضرت آسیه جز چهار زن برتر عالم است.

حضرت خدیجه‌(س) از زنان پیشرو در زمان خود بود و بسیاری از کلیشه‌ها را در مورد رویکرد و نگاه به زنان را تغییر داد و در جامعه امروزی نیز خط بطلانی بر تفکرهای افراطی و تفریطی درباره نگاه اسلام به زن و فعالیت های او کشید.

خدیجه (س) منحصر به فرد در عصر جاهلیت

حضرت خدیجه در عصر جاهلیت که زن از بسیاری از حقوق محروم بوده است اثبات کرد که یک زن نه تنها حق حیات و استیفای حقوق مسلم خود را دارد بلکه می‌تواند در تحقق اهداف جامعه نقش موثر داشته باشد و به الگویی برتر تبدیل شود.

این بانوی بزرگوار ثابت کرد که زن مسلمان نه تنها در جامعه حضور دارد بلکه می‌تواند یکی از ارکان اصلی پیشرفت و تحقق اهداف باشد.

در شرایطی که امروزه جهان در رابطه با زنان با دوگانگی هویتی میان اندیشه‌های سنتی متحجرانه و تفکرات فمنیستی مدرن مواجه است، قطعا الگوهایی مانند حضرت خدیجه خط بطلانی بر افراط ها و تفریط ها هستند.

این بانو در موازات اینکه همسری دلسوز و مادری مهربان بودند خانه‌ای امن برای خانواده ایجاد می کرد به فعالیت های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی در ابعاد کلان می پرداخت و راه گشای مشکلات بود.

حضرت خدیجه جزو چهره‌هایی است که تأثیرگذاری روش و منش‌شان برای به یک دوران نیست بلکه در تمامی اعصار قابل بهره‌گیری است همچنین ایشان نه تنها برای بانوان بلکه سیره اقتصادی ایشان می‌تواند الگویی مناسب برای فعالیت‍های اقتصادی، اقتصاد مولد و مقاومتی باشد.

خدیجه (س)، یاوری برای اسلام

خدیجه اولین زنی است که به پیامبر (ص) ایمان آورد و یار و یاور همیشگی ایشان بود. جایگاه و نقش این بانوی بزرگوار در سخت‌ترین دوران تاریخ اسلام بر کسی پوشیده نیست.

ایشان نقشی مهم در شکل گیری تمدن اسلامی داشتند و در دوران بعثت با حمایت‌های مادی و معنوی خویش از پیامبر اکرم (ص) نقش مهمی در تثبیت و گسـترش اسلام ایفا کرد و تمام اموال خود را بدون هیچ چشم داشتی برای توسعه و تقویت اسلام صرف کرد.

بدون تردید برای تحقق هر هدف والا و جهانی، داشتن نقشه جامع و کامل، داشتن پشتوانه سیاسی و اقتصادی ضروری است و در این زمینه حضرت خدیجه(س) با ثروت خود، پشتوانه‌ای اقتصادی و حضرت ابوطالب با اعتبار و نفوذ خود پشتوانه‌ای سیاسی محکمی برای هدف پیامبر اکرم (ص)ایجاد کردند.

حضرت خدیجه در شرایطی که مسلمانان در تحریم شدید به سر می بردند و کسی جرئت ارتباط با مسلمانان را نداشت همه ثروت خود را به پیامبراسلام (ص) تقدیم کرد تا در راه تقویت و پیشرفت اسلام استفاده شود.

حضرت خدیجه علاوه بر اینکه خط بطانی بر اقتصاد جاهلی و ربا کشید و نشان داد می توان با روشی سالم به کسب ثروت پرداخت، به تاریخ نیز آموزش داد در کنار چکونگی جمع آوری ثروت، صرف مال در کجا و چگونه نیز حائز اهمیت است.

عام الحزن

سال دهم هجری سالی سخت برای حضرت محمد(ص) بود. پیامبر خدا(ص) در این سال دو همدم و مونس خود که پشتوانه های سیاسی و اقتصادی او در راه تحقق هدف والا بودند را از دست داد.

او در این سال ابتدا ابوطالب و سپس در کمتر از دو ماه، بهترین همدم و بزرگ‌ترین یاور و ارزنده‌ترین مونس خود یعنی حضرت خدیجه را از دست داد.

پیامبر اسلام (ص) در دهم ماه مبارک رمضان، عزادار بانویی شد که در روزهای غربت اسلام تمام هستی و ثروتش را فدای اسلام کرد تا آوای توحید در سراسر جهان طنین انداز شود.

رسول اکرم (ص) در تجلیل از این بانوی بزرگوار فرمودند:«ما أبدلنی الله خیرا منها، لقد آمنت بی حین کفر بی‌الناس‏، صدّقتنی حین کذّبنی الناس و أشرکتنی فی مال‌ها حین حرمنی الناس؛ خداوند بهتر از او را به من نداده است، او به من ایمان آورد، زمانی که مردم کافر بودند، مرا تصدیق کرد، زمانی که مردم مرا تکذیب می‌کردند، مالش را به من ایثار کرد. در آن زمان که همه مرا محروم کرده بودند.»