به گزارش خیمه مگ،ماه شعبان ماه میلاد و سرور و سرود است و ماه آمادگی و کسب فیض برای ورود.

ماه تابان تابندگی های فروزان و تلألو فروزندگیهای امامان و منور شدن گیتی به نور ایمان.

ماه منیری که از سرمنشأ خلقت عشق، جان می گیرد و هزار خورشید تابان از آن سیراب نور می گردد.

ماه شعبان عرصه­ی عرضه­ی برترین و والاترین نمونه های خلقت خداوندی است به بشر تا برچکاد وجود ذی جودشان درس زندگی بیاموزد و رسم بندگی برافروزد.

میلاد حضرت عشق و شهادت اباعبدالله و سلطان مهر و وفا و رشادت حضرت ابوالفضایل عباس و سرور شکیب و شکوه و شرف حضرت زین العابدین- علیهم السلام- که هریک بسان قدحی پیاپی از ساغر هستی بخش و مستی فزای خداوند عز و جل، بر بستان جهان، عطر دلنواز و جانفزای ایمان و رستگاری و معرفت می پراکنند و جانی دیگر به جهان می بخشند.

و آنک روز میلاد حجت باقی و امام عصر حضرت بقیت الله که روز یادآوری تمام امیدها و آمال و آلام بشر در روزگار آخر و عصر پایان جهان ظلم است که بارقه جهانی نو و دنیایی دیگر از قله بلند انسانیت انسان بر بام جهان و از سرانگشتان حضرت مهدی (عج) به چشمان خیره و خسته و تر و تیره او، صفا و جلایی دیگر خواهد بخشید.

شعبان ماه رسول الله و عرصه کسب آمادگی برای ورود به بهشت رمضان است. ماهی که فرصت تام و تمام بندگی در محضر حضرت حق به لطف و یمن انتساب به حضرت آفتاب خلقت، محمد(ص) مهیاست و میتوان در زیر بارش نور ناب آن بالهای دل و دیده را مرتب کرد و به پرواز در آسمان عبودیت نائل آمد.

شعبان شاهراه شروع شراره های شیدایی شورآفرینان شیعه است تا در مناجات یگانه اش رمز رمز را دریابند و دُر یابند.

و رمزِ رمز، همان ولایت است و رازِ راز، همان ولی خدا که در تکاپوی معرفت او انسان را آماده ورود به ملکوت شب قدر می کند و تو می دانی که شب قدر عبارت است از بانوی آب و آینه حضرت صدیقه طاهره زهرای اطهر(س).

*دیگر رخدادهای شعبانیه

شعبان ماه میلاد حضرت علی اکبر است که اشبه الناس بود خلقا و خلقا به پیامبر مهر و رحمت و از طلایه داران رستاخیز کربلا.

اما دیگر از ویژگی های تاریخی ماه شعبان، وفات حسین بن روح نوبختی است که نائب امام عصر (عج) بود و در سال 325ه.ق در بغداد درگذشت.

و نیز رخداد جنگ بنی المصطلق که در آن نصرت و غلبه بر مشرکین، رهاورد مسلمین گشت.

و همچنین شهادت سعیدبن جبیر کوفی به دست حجاج بن یوسف ثقفی در سال 95ه.ق که از شاگردان حضرت زین العابدین(ع) بود و مردی عابد و متقی که به اخلاص و محبت به ائمه اطهار(ع) شهره.

هنگاهی که حجاج قصد شهادت او را داشت دعا کرد که پس از شهادتش دیگر هیچکس به دست حجاج کشته نشود که این دعا به استجابت رسید و حجاج چند روز پس از این اتفاق به درک واصل شد.

مزار آن بزرگمرد در شهر الحی در استان واسط عراق است و زیارتگاه محبین اهلبیت(ع).

و بالاخره در این ماه مرگ مغیره بن شعبه رخ داد در سال 50ه.ق که در آن زمان حاکم معاویه در کوفه بود و در 70 سالگی به درک واصل شد.

او از اصحاب صحیفه ملعونه و لیله عقبه بود که قصد قتل پیامبر را داشتند و نیز از اصحاب سقیفه.

او از شرکای هجوم به خانه امیرالمومنین(ع) و شکستن حریم اهل بیت آن حضرت و ضرب و شتم حضرت زهرا (س) بود.

امام حسن مجتبی(ع) خطاب به او فرمود:

«تو آن کسی هستی که در شهادت مادرم و برادرم محسن(ع) شریک بودی...».