به گزارش خیمه مگ،به مناسبت هفدهم ربیع الاول، سالروز ولادت با سعادت رسول اکرم صلّی الله علیه وآله وسلم، مصادیقی از سیرۀ رفتاری آن حضرت را تقدیم خوانندگان می نماید.

1. آب را با سه نفس مى‏آشاميد؛ آب را مى‏مكيد و يكباره سر نمى‏كشيد.

2. چون كسى را صدا مى‏زد، سه بار تكرار مى‏كرد؛ ولى در سخن گفتن يك بار بيشتر نمى‏گفت.

3. اگر اذن دخول مى‏گرفت، سه بار تكرار مى‏فرمود.

4. كلامش روشن بود و هر شنونده‏اى آن را مى‏فهميد. به هنگام سخن گفتن، سفيدى دندانش برق مى‏زد؛ اگر او را مى‏ديدى مى‏گفتى: دندان هاى پيش او فاصله دارد ولى فاصله نداشت.

5. نگاه كردنش كوتاه بود و به كسى خيره نمى‏شد. اگركسى سخنى را خوش نمى‏داشت با او مطرح نمی کرد.

6. هنگام راه رفتن مانند كسى كه از سراشيبى فرود مى‏آيد، قدم بر مى‏داشت.

7. هيچ خوراكى را نكوهش يا ستايش نمى‏كرد.

8. هر كس آن حضرت را می دید، مى‏گفت: هيچ كس را مانند آن جناب صلّى اللَّه عليه و آله قبل از آن و

بعد از آن نديده و نخواهم ديد.

9. امام صادق عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله نگاهش را ميان يارانش تقسيم مى‏كرد و به اين و آن يكنواخت مى‏نگريست.

10. آن حضرت هرگز پاى خود را در میان یاران دراز نكردند.

11. اگر مردى با آن حضرت دست مى‏داد، حضرت دست او را رها نمى‏كرد تا او دست خود را عقب بكشد؛ وقتی مردم اين نكته را فهميدند در وقت دست دادن، فوراً دست خود را از دست حضرت بيرون مى‏كشيدند.

12. رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله هرگز سائلى را رد نكرد، اگر چيزى داشت مى‏داد و گر نه مى‏فرمود: خدا برساند.

13. امام صادق عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله هر گاه با كسى مى‏نشست از جا بر نمى‏خاست تا همنشين او از جا برخيزد.

14. رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله به هنگام سخن گفتن لبخند مى‏زد.

15 امام صادق عليه السّلام فرمود: مؤمنى نيست مگر آنكه از شوخى بهره‏اى دارد.

16رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله نيز شوخى مى‏كرد ولى جز سخن حق چيزى نمى‏گفت.

17. وقتی کودکی را برای تبرّک یا نامگذاری به حضور رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله مى‏آوردند، آن حضرت به احترام نزدیکان کودک، او را در دامن خود مى‏نشانيد،؛ گاهی اتفاق می افتاد كه كودك در دامان آن حضرت ادرار مى‏كرد. برخى از كسانى كه ناظر بودند به روى كودك فرياد مى‏زدند. پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله مى‏فرمود: با تندى از ادرار کردن كودك جلوگيرى نكنيد؛ او را رها كنيد تا كاملاً ادرار كند. آن‏گاه به دعا و نامگذارى وى مى‏پرداختند. نزدیکان كودك نيز خوشحال مى‏شدند و آزردگى و ملالت خاطرى از اين حادثه در پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله نمى‏ديدند؛ وقتی از نزد آن حضرت بازمى‏گشتند، پیامبر لباس خود را آب مى‏كشيدند.

18. هنگامی که رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله سواره بود، نمى‏گذاشت كسى پياده همراه او حركت كند، يا او را با خود سوار مى‏كرد و اگر وى نمى‏پذيرفت، حضرت مى‏فرمود: جلوتر برو و هر جا در نظر دارى، منتظر من بمان.

19. رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله هيچ گاه براى خود از كسى انتقام نگرفت؛ بلكه آزار دهندگان را مى‏بخشيد و از آنان گذشت مى‏فرمود.

20. رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله اگر يكى از يارانش را سه روز پياپى نمى‏ديد از حال وى جويا مى‏شد؛ اگر در سفر بود، برايش دعا مى‏كرد؛ اگر در شهر بود به ديدارش مى‏رفت و اگر بيمار بود از او عيادت مى‏فرمود.

21. أنس بن مالک می گويد: نُه سال خدمتگزارى پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله كردم، هرگز ياد ندارم كه در اين مدت به من فرموده باشد: چرا فلان كار را نكردى؟! و هرگز در كارى بر من ايراد نگرفت.

22. انس بن مالک می گويد: به خدايى كه پيامبر را به حق مبعوث كرد، هرگز نشد كه آن حضرت در كارى كه خوشايند آن حضرت نبود به من فرموده باشد: چرا چنين كردى؟! و هيچ گاه همسرانش مرا ملامت نكردند جز آنكه مى‏فرمود: كارى به او نداشته باشيد، تقدير و سرنوشت چنين بوده است.

23. همچنین می گويد: کسی از یاران و یا دیگران رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله را صدا نمى‏زد جز آنكه حضرت در جواب مى‏فرمود: لبّيك.

24. باز می گويد: آن حضرت براى احترام و به دست آوردن دل هاى ياران خود آنان را به كُنيه صدا مى‏زد و براى كسانى كه كُنيه نداشتند، كنيه قرار مى‏داد؛ مردم نيز ایشان را به همان كنيه مى‏خواندند.

همچنين براى زنان فرزنددار و بى‏فرزند و حتى بچه‏ها كُنيه قرار مى‏داد و بدين وسيله دلهاى آنان را به دست مى‏آورد.

25. هر گاه كسى بر آن حضرت وارد مى‏شد، حضرت تشك خود‏ را به او مى‏داد و اگر شخص تازه وارد، قبول نمی کرد او را سوگند مى‏داد تا بپذيرد.

26. رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله در ماه مبارك رمضان مانند باد تند و سريع بود؛ چيزى در دستش قرار نمى‏گرفت و هر چه داشت، انفاق مى‏كرد.

27. امام باقر عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله از هديّه ميل مى‏كرد و از صدقه ميل نمى‏فرمود.

28. امام صادق عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله هر گاه داخل منزلى (يا مجلسى) مى‏شد در نزديكترين جا به محل ورود خود مى‏نشست.

29. صاحب كتاب «عوالى اللئالى» می نویسد: نقل شده رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله خوش نمى‏داشت كسى پيش پاى وى برخيزد و مردم نيز از اين جهت پيش پاى حضرت بر نمى‏خاستند؛ ولى هنگامى كه حضرت براى رفتن بر مى‏خاست آنان نيز با او بر مى‏خاستند و تا درِ منزل بدرقه‏اش مى‏كردند.

30. امام صادق عليه السّلام فرمود: هيچ گاه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله با بندگان خدا به اندازه عقل خود سخن نگفت. خود آن حضرت فرموده است: ما گروه پيامبران، مأموريم با مردم به اندازه عقل آنان سخن گوييم.

31. همچنین فرمود: ما گروه پيامبران همان گونه كه مأمور هستیم واجبات را بر پا داريم، مأموريم با مردم به مدارا رفتار كنيم.

32. پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: مردانگى و جوانمردى ما خاندان، در گذشتن از كسانى است كه به ما ستم كرده‏اند و بخشش به كسانى است كه ما را محروم ساخته‏اند.

33. رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: پروردگارم مرا دستور داده كه مسلمانان فقير را دوست بدارم.

34. امام صادق عليه السّلام فرمود: صبر، راستگويى، بردبارى و خوش‏خلقى از اخلاق پيامبران عليهم السّلام است.

35. رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله بسيار به درگاه خدا تضرّع و زارى مى‏نمود و هميشه از خداوند درخواست مى‏كرد كه او را به آداب پسنديده و اخلاق نيك زينت بخشد؛ از اين رو در دعاى خود مى‏گفت: خدايا! اخلاق مرا نيكو ساز. خدايا! مرا از اخلاق ناپسند دور ساز.

36. رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمودند: فرشته روح الامين- جبرئيل- از سوى پروردگار جهانيان بر من نازل شد و گفت: «اى محمّد! بر تو باد به اخلاق خوش، زيرا- بدخلقى خير دنيا و آخرت را از بين مى‏برد». آگاه باشيد كه شبيه‏ترين شما به من كسانى هستند كه اخلاقشان از همه نيكوتر باشد.

37. زيد بن ثابت گويد: چون با رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله مى‏نشستيم، اگر از آخرت شروع به سخن گفتن مى‏كرديم او نيز با ما همسخن مى‏شد؛ اگر از دنيا سخن مى‏گفتيم باز هم با ما همسخن مى‏شد؛ اگر از خوردني ها و آشاميدني ها سخن مى‏گفتيم باز هم با ما در آن زمينه سخن مى‏گفت.

38. رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله با چشم، ابرو و دست اشاره نمى‏كرد.

39. رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله به يكى از زنان خود فرمود: آيا تو را نهى نكردم كه چيزى را براى فردا ذخيره نكنى؟! زيرا خداوند روزى هر فردايى را خواهد رساند.

40. رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله هرگاه با مسلمانى ديدار مى‏كرد، نخست با او دست مى‏داد.