به گزارش خیمه مگ،اول خرداد مصادف با سالروز بزرگداشت فیلسوف بزرگ اسلامی، محمدبن ابراهیم شیرازی ملقب به صدرالدین معروف به ملاصدرا یا صدرالمتالهین می‌باشد، ضمن گرامی‌داشت جایگاه این عالم فرزانه گوشه‌ای از زندگی‌نامه او را تقدیم می‌کند.

این دانشمند اسلامی در سال 980ه.ق در شیراز متولد شد و در سنین جوانی به واسطه عشق وافری که به تحصیل علوم دینی داشت، تجارت را رها کرد و به اصفهان که در آن عصر مرکز علمی بزرگ ایران بود رهسپار شد.

صدرالدین ابتدا از محضر شیخ‌ بهایی بهره‌مند شد و از او علوم نقلی را آموخت و سپس در خدمت میرداماد تلمذ کرد و رموز حکمت را از او آموخت و در طول اقامت خود در اصفهان از میرابوالقاسم فندرسکی، علوم طبیعی، ریاضی و نجوم را فراگرفت.

صدرالمتالهین پس از تکمیل علوم متعارف علی‌رغم میل باطنی، ‌اصفهان را ترک کرد و برای ریاضت نفسانی و انقطاع از دنیا به روستای کهک قم رفت و هفت سال در آن روستا سپری کرد.

مرحوم ملاصدرا در جلد دوم اسفار در خصوص این مرحله از زندگی خود آورده است: «با گمنامی و شکسته حالی به گوشه‌ای خزیدم از آرزوها بریدم و با خاطری شکسته به ادای واجبات کمر بستم...ناچار از آمیزش و همراهی با مردم دل کندم و از انس با آنان مایوس گشتم تا آنجا که دشمنی روزگار و فرزندان زمانه بر من سهل شد و نسبت به افکار و اقرارشان و عزت و اهانتشان بی اعتنا شدم و...»

آوازه شهرت ملاصدرا به تدریج در اطراف و اکناف پیچید و روح حساس و زهد او زبا‌نزد خاص و عام شد.

ملاصدرا سپس با دعوت حاکم شیراز به این شهر بازگشت و به امر تدریس در این شهر پرداخت.

اسفار آثار و تالیفات اربعه شامل «سفر خلق به سوی حق، سفر در حق همراه حق، سفر از حق به خلق، و سفر همراه خلق به حق،» و نیز مبدا و معاد، شواهدالربوبیه، مشاعر، مفاتیح‌الغیب، دیوان اشعار ، تفسیر بخشی از قرآن و شرح اصول کافی از جمله آثار این دانشمند بزرگ اسلامی است.

وفات

این فیلسوف و حکیم فرزانه در طول عمر 71 ساله خود هفت‌بار با پای پیاده به حج مشرف شد و در نهایت در سال 1050 ه.ق در بازگشت از حج در بصره روحش از کالبد جسمانی پرواز کرد و در آن شهر به خاک سپرده شد ولی امروزه اثری از قبر او نیست.