به گزارش خیمه مگ، در ویژه نامه ای به مناسبت نهمین سالگرد ارتحال آیت الله العظمی محمدتقی بهجت به انتشار سیره اخلاقی، علمی، عملی و سلوکی این سالک الی الله پرداخته که در شماره های گوناگون تقدیم حضور شما علاقه مندان می گردد.

* آیت الله العظمی بهجت قدس سره در معاشرت و گفت و گو با اطرافیان

- پند شیرین

مرحوم پدر اگر می خواستند به شخصی تذکر بدهند با داستان و تمثیل بیان می کردند. کمتر پیش می آمد تصریح کنند. انگار برای تمام موضوعات، داستان و تمثیلی در ذهن داشتند. در بسیاری از موقعیت ها شخص مورد خطاب، پس از آنکه فرمایش ایشان تمام می شد، متوجه می شد آقا این داستان را به چه منظوری بیان کرده اند.

مواردی اندکی هم بود که ایشان به طور صریح مطلب را به مخاطب تذکر می دادند؛ حتی گاهی با تندی و عتاب سخن می گفتند.

پدرم گاهی از راه های غیرمعمول تذکراتی را به برخی دوستان منتقل می کردند؛ گاهی در خواب مطلبی را به کسی تذکر می دادند که آن شخص با قرائنی که داشت، پی می برد که مطلب واقعیت دارد و ایشان از این طریق او را راهنمایی کرده است. یکی از دوستان که در دفتر مشهد مشغول به کار بود می گفت: اوایل ازدواج در منزلی ساکن بودیم که کولر آن کانال کشی نداشت و مستقیماً در دهانه پنجره قرار داشت. همسر بنده مایل بود کولر روشن باشد؛ ولی من از باد آن اذیت می شدم. پس از مدتی که گرفتار این قضیه بودیم، آقا را در خواب دیدم که لباسی پوشید و سرش را هم با شالی بست و گفت: «می شود این کار را کرد که عوارض کولر نباشد و اختلاف هم حل شود.» آقای بهجت اینگونه مشکل ما را حل کرد.

خود آقا هم در منزل اینچنین رفتاری می کردند؛ یعنی بدون گفت وگو، حال دیگران را رعایت می کردند و آنان را بر خود مقدم می داشتند.