به گزارش خیمه مگ،آوردگاه همنشینی و همپیمانی و همبستگی و محل ظهور و بروز اندیشه و عبادت و پشتیبانی اجتماعی مسلمانان و موقف رفع مشکلات و موضع تجلی همدلی و همیاری آنان.

مسجد، هم محل عبادت خداوند بوده است و هم محل امداد به مردم.

و این مدد رسانی گاه در هیئت تأمین عاطفه و نیازهای روحی مردمان بوده است و گاه در قامت یاری رساندن مالی و تدارک نیازهای مستمندان و پشتوانگی عملی.

مرور تاریخ مسجد و کارکردهای آن در صدر اسلام گویا و جویای این حقیقت است.

حقیقتی بکر و خطیر و حیاتی و مهم که در این زمان و زمانه متأسفانه کمرنگ و محو شده است.

روز و روزگاری مسجد محل تلاقی آلام و آمال مردم بود و همه چیزشان در آنجا رقم می خورد.

غم و شادی­شان در آنجا بروز می کرد و شکل می گرفت و مأمن و مأوای همه مسلمانان زیر سقف مسجد، علم می شد.

مسجد براستی خانه مردم بود. نه خانة دوم که خانه اولین و آخرینشان.

محل امید و تکیه گاه مطمئن زندگی معنوی و مادی شان.

اما امروز...؟ امروز چگونه است؟

شاید اگر حجاب تعارف و خودداری را بدریم یادمان بیافتد که بعضی از مسلمانان با گذشت سالها حتی قدم به مسجد نمی گذارند و این خانه زیبای همدلی ها در غربت و انزوا، گواه روز جزا خواهد بود بهر ما.

و آنوقت همین مردم از درد بی همزبانی و گم‌گشتگی و تنهایی می نالند و از غم نداشتن پایگاه و تکیه گاهی برای همدلی و هم‌سخنی و همراهی.

ای کاش دوباره مثل همان سالهای نخستین و دوران زیبای صدر اسلام دوباره به خانه برگردیم و مسجد را به عنوان مأمن و مأوای همیشگی مسلمانان عالم پاس داریم! امید!

اما تاریخ بناگذاری مسجد و مرور آیات و روایاتی که در این باب وارد شده و نیز تأمل و درنگی در حقیقت امر مسجد و بنانهادن آن، گویای عزمی سترگ و حرکتی شگرف در احیای روح همسنگری و همیاری در قالب مساجد است که به فرموده امام راحل مساجد سنگر است؛ سنگرها را باید حفظ کرد!

«به خاطر بياوريد هنگامي كه ما خانه‎ي كعبه را مركز امن و امان براي مردم قرار داديم، و (فرمان داديم كه)از مقام ابراهيم، محلي براي نماز خود انتخاب كنيد و ما به ابراهيم و اسماعيل ـ عليهما السلام ـ امر كرديم كه خانه‎ي مرا براي طواف كنندگان و مجاوران و سجده كنندگان پاك و پاكيزه كنيد».[بقره]

آنچنان که در این آیه شریفه می خوانیم خانه‎ي كعبه در مكه نخستين خانه‎ي توحيد و يكتا پرستي و اولين جايگاه و مركزي است كه براي پرستش خداي يگانه ساخته شده است.

کعبه به عنوان خانه خدا و محلی امن و امان برای مسلمانان و موقف عبادت و آوردگاه ایمان و موضعی پاک و منزه، که بنایش برای تجلی زیباترین و فطرتحقیقت هستی انسان یعنی عبادت خدای متعال ساخته شد «و ما خلقت الجن والانس الا لیعبدون».

خانه‎ي كعبه را نخست حضرت آدم ـ عليه السلام ـ بنا نهاد و سپس بر اثر مرور زمان فرو ريخت و بعد به دست ابراهيم ـ عليه السلام ـ تجديد بنا شد. در هر صورت نكته‎ي مهمي كه از اين دو آيه‎ي مورد بحث، به خوبي بر مي‌آيد و آيات ديگر و روايات نيز آن را تأييد مي‌كند، اين است كه مسجد نخستين مركز و پايگاهي است كه به منظور عبادت و پرستش خداي يگانه در زمين نهاده شد و پيش از آن، عبادتگاه ديگري كه كانون عبادت و نيايش موحدان و خدا پرستان باشد، وجود نداشته است و این نکته مهم تاریخی علاوه بر اینکه به جهت حقیقت تاریخ و به دست آوردن واقعیت تاریخی مهم است گویای اندیشه توحیدی و پایگاه فکری دین مبین اسلام هم هست و اینکه اسلام اولین و اصیل ترین دینی است که به معنای جامع و مانع کلمه برای تعین حقیقت عبودیت و پرستش معبود یگانه عالم تدبیری زیبا و والا و برتر اندیشیده است.امید آن که خداوند ما را جزء اصحاب و اهالی حقیقی و مومن مساجد قرار دهد و مساجد را گواهان پاکی و رستگاری ما در روز جزا