به گزارش خیمه مگ،مناسبت دهه کرامت، گفتاری ناب از کلام عالم آل محمد(ص) را تقدیم می کند.

لَا يَكُونُ الْمُؤْمِنُ مُؤْمِناً حَتَّى يَكُونَ فِيهِ ثَلَاثُ خِصَالٍ سُنَّةٌ مِنْ رَبِّهِ وَ سُنَّةٌ مِنْ نَبِيِّهِ وَ سُنَّةٌ مِنْ وَلِيِّهِ فَأَمَّا السُّنَّةُ مِنْ رَبِّهِ فَكِتْمَانُ سِرِّهِ قَالَ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ- عالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلى‏ غَيْبِهِ أَحَداً. إِلَّا مَنِ ارْتَضى‏ مِنْ رَسُولٍ وَ أَمَّا السُّنَّةُ مِنْ نَبِيِّهِ فَمُدَارَاةُ النَّاسِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَمَرَ نَبِيَّهُ بِمُدَارَاةِ النَّاسِ فَقَالَ خُذِ الْعَفْوَ وَ أْمُرْ بِالْعُرْفِ وَ أَعْرِضْ عَنِ‏

الْجاهِلِينَ وَ أَمَّا السُّنَّةُ مِنْ وَلِيِّهِ فَالصَّبْرُ فِي الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ يَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الصَّابِرِينَ فِي الْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ حِينَ الْبَأْسِ أُولئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُتَّقُون‏

امام رضا ع فرمود :کسی مؤمن نیست مگر اینکه   در او سه خصلت باشد روشى از پروردگارش و روشى از پيغمبرش و روشى از امامش.

نخست :روش پروردگارش راز پوشى است،تا جایی که خداى جل جلاله می فرمايد «او عالم به نهانست واحدى بر راز او مطلع نمی شود جز رسولى كه خود پسندد».

دوم : روش پيغمبرش که مدارا کردن با مردم است ، زيرا خداى عز و جل به پيغمبرش دستور مداراى با مردم داد و فرمود عفو پيشه كن و به نيكى دستور ده و از نادانان رو برگردان.

سوم : روش امام که شكيبائى در سختى و تنگنایی و هنگام نبرد است‏ ،زیرا

خداى عز و جل ميفرمايد: آنان كه شكيبايند در سختى و گاه نبرد ،راستى پیشه كردند و آنهايند پرهيزكاران هستند.   أمالي الصدوق، ص: 330

دلیل پرهیز از گناه در کلام امام رضا (ع)

قال الرضا ع : «لصَّغَائِرُ مِنَ الذُّنُوبِ طُرُقٌ إِلَى الْكَبَائِرِ وَ مَنْ لَمْ يَخَفِ اللَّهَ فِي الْقَلِيلِ لَمْ تخفه [يَخَفْهُ فِي الْكَثِيرِ وَ لَوْ لَمْ يُخَوِّفِ اللَّهُ النَّاسَ بِجَنَّةٍ وَ نَارٍ لَكَانَ الْوَاجِبَ أَنْ يُطِيعُوهُ وَ لَا يَعْصُوهُ لِتَفَضُّلِهِ عَلَيْهِمْ وَ إِحْسَانِهِ إِلَيْهِمْ وَ مَا بَدَأَهُمْ بِهِ مِنْ إِنْعَامِهِ الَّذِي مَا اسْتَحَقُّوه»

امام رضا ع فرمود :گناهان كوچك براى گناهان بزرگ راه باز مي‌كنند، و اگر كسى در معصيت‏هاى كوچك از خداوند نترسيد در معصيت‏هاى بزرگ هم نخواهد ترسيد، و اگر مردم از جنت و نار هم نمي‌ترسيدند باز لازم بود معصيت نكنند. زيرا خداوند همواره بر آنها تفضل و احسان كرده و از نعمت خود به آنها ارزانى داشته است.