حجت الاسلام والمسلمین ناصر رفیعی، سخنران مذهبی درمورد مقام رفیع پیامبر اکرم صل الله علیه وآله والسلم بیان کرد: خداوند متعال، پیامبر اکرم صل الله علیه وآله والسلم را خیلی دوست دارند به حدی که می‌فرمایند: «قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی» «بگو (ای پیغمبر): اگر خدا را دوست می‌دارید مرا پیروی کنید.» بنابراین، به بندگان می‌فرمایند هر کسی منِ خدا را دوست دارد حرف پیامبر (ص) را گوش دهد و هرچه می‌خواهید به منِ خدا محبت کنید به پیغمبر صل الله علیه وآله والسلم محبت کنید. در نتیجه، مقام و منزلت پیامبر اکرم صل الله علیه وآله والسلم به حدی رفیع است که در سراسر قرآن کریم، حتی یک جا هم حضرت محمد (ص) را به اسم صدا نکرده اند. این در حالی است که در کتاب آسمانی قرآن کریم، برخی از انبیاء به اسم صدا زده شده اند. اما برای پیامبر اکرم صل الله علیه وآله والسلم از عنوان‌های یا ای‌ها النبی و یا ای‌ها الرسول استفاده شده است. 

این سخنران مذهبی گفت: در قرآن کریم، وقتی خداوند متعال می‌خواهند سفارشی درمورد پیامبر اکرم (ص) کنند اسم خودشان را هم، می‌آورند «أَطیعُوا اللَّهَ وَأَطیعُوا الرَّسولَ» «اطاعت کنید خدا را! و اطاعت کنید پیامبر خدا و اولو الأمر [= اوصیای پیامبر]را!» «لَا تُقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ ۖ» «(در هیچ کار) بر خدا و رسول تقدّم مجویید». در نتیجه، پیغمبر (ص) به حدی محبوب هستند که وقتی خداوند متعال می‌خواهند قسم بخورند به جان حضرت (ص) قسم می‌خورند و برترین موجود خلقت هستند؛ به طوری که زیر آسمان خدا هیچ کسی از حضرت محمّد صل الله علیه وآله والسلم بالاتر نیست؛ نه انبیاء و نه ائمه معصومین (ع). 

حجت الاسلام والمسلمین رفیعی مطرح کرد: حضرت امیر مومنان (ع) با عظمت فراوانی که دارند، می‌فرمایند: «أَنَا عَبْدٌ مِنْ عَبِیدِ مُحَمَّدٍ» من عبد پیامبر صل الله علیه وآله والسلم هستم. هر آن چه می‌فرمایند، می‌گویم چشم. 

گفتنی است که طبرسی در کتاب «احتجاج» خود منظور از عبد در این جا را بدین صورت بیان کرده اند که عبد به معنای مطیع و پیرو به کار رفته است: «جَاءَ حِبْرٌ مِنَ اَلْأَحْبَارِ إِلَى أَمِیرِ اَلْمُؤْمِنِینَ (ع) فَقَالَ یَا أَمِیرَ اَلْمُؤْمِنِینَ مَتَى کَانَ رَبُّکَ فَقَالَ لَهُ ثَکِلَتْکَ أُمُّکَ وَ مَتَى لَمْ یَکُنْ حَتَّى یُقَالَ مَتَى کَانَ کَانَ رَبِّی قَبْلَ اَلْقَبْلِ بِلاَ قَبْلٍ وَ بَعْدَ اَلْبَعْدِ بِلاَ بَعْدٍ وَ لاَ غَایَةَ وَ لاَ مُنْتَهَى لِغَایَتِهِ اِنْقَطَعَتِ اَلْغَایَاتُ عِنْدَهُ فَهُوَ مُنْتَهَى کُلِّ غَایَةٍ فَقَالَ یَا أَمِیرَ اَلْمُؤْمِنِینَ أَ فَنَبِیٌّ أَنْتَ فَقَالَ وَیْلَکَ إِنَّمَا أَنَا عَبْدٌ مِنْ عَبِیدِ مُحَمَّدٍ (ص)» «یکی از علمای اهل کتاب به محضر امام علی (ع) رسید و گفت:‌ای امیر المومنین (ع)! چه زمانی خداوند به‌وجود آمده است؟ امام (ع) گفت: برای خدا زمانی را نمی‌توان تصور کرد تا این که بگوییم چه زمانی به‌وجود آمد. همان پروردگار ما قبل از قبل بوده و قبل از آن را نمی‌توان تصور کرد و همچنین بعد از بعد هست و بعد از آن قابل تصور نیست. دارای نهایتی نیست و برای او منتهی و غایتی را نمی‌توان تصور کرد و تمام غایات و به خداوند منقطع می‌شود. شخص دوباره سؤال می‌کند:‌ای امیرالمؤمنین، آیا شما نبی هستید. امام (ع) جواب می‌دهد: وای بر تو! همانا من بنده‌ای از بندگان محمد (ص) هستم»

این سخنران مذهبی تصریح کرد: حضرت علی علیه‌السلام در زمان پیامبر اکرم (ص) به مدت ۳۳ سال خطبه ندارند و هر خطبه‌ای که در کتاب نهج البلاغه وجود دارد برای بعد از پیامبر اکرم صل الله علیه وآله والسلم است و حضرت امیر مومنان (ع) اصلاً ابراز وجود نمی‌کردند و در نهج البلاغه فرموده اند: 

«وَ لَقَدْ کُنْتُ أَتَّبِعُهُ اتِّبَاعَ الْفَصِیلِ أَثَرَ أُمِّهِ یَرْفَعُ لِی فِی کُلِّ یَوْمٍ مِنْ أَخْلَاقِهِ عَلَماً وَ یَأْمُرُنِی بِالِاقْتِدَاءِ بِهِ وَ لَقَدْ کَانَ یُجَاوِرُ فِی کُلِّ سَنَةٍ بِحِرَاءَ فَأَرَاهُ وَ لَا یَرَاهُ غَیْرِی» «و من در پی او بودم، چنان که کودک در پی مادر. هر روز برای من از اخلاق خود نشانه‌ای بر پا می‌داشت و مرا به پیروی آن می‌گماشت. هر سال در حراء خلوت می‌گزید، من او را می‌دیدم و جز من کسی او را نمی‌دید.» و این نشان می‌دهد که امیر مومنان، حضرت علی علیهم‌السلام شاگرد خاص پیامبر اکرم صل الله علیه وآله والسلم هستند؛ به طوری که خود حضرت (ع) می‌فرمایند من هر روز درسی از پیغمبر (ص) می‌گرفتم.