به گزارش خیمه مگ،اگر بنا باشد منظومه فکری و جهان اندیشگی و رفتاری مدرس شهید را در یک جمله خلاصه کنیم و به شناخت درخور و اصیلی از او نائل آییم می توانیم این جمله گهربار و ناب و تابناکش را نصب العین خویش سازیم که گفت:

«سیاست ما عین دیانت ما و دیانت ما عین سیاست ماست».

آری همه ره‌یافتها و رویکردها و تاریخ مجاهدتهای ماندگار و مخلصانه مدرس را می توان در همین عبارت کوتاه اما بلند یافت و از سرمنشأ آن به وادی رستگاری پای نهاد.

آبشخور اصلی این جمله چند نکته ناب و بلند و ارزشمند است:

اخلاص، صداقت، دیانت و البته سیاست ورزی و نه سیاسی کاری.

مدرس «دیانت» و «سیاست» را نه همراه و در کنار و تابع هم، بلکه یک کل واحد و یک سیستم یکپارچه و در هم تنیده و غیر قابل انفکاک می داند.

و همین عنصر هم او را به مجاهدی مخلص و مبارزی نستوه و پاک بدل می سازد.

و چه زیبا و پر معناست این که مدرس جامه زهد و خلوص را در منصب نمایندگی مردم در مجلس به ظهور و بروزی ماندگار و جاودانه می رساند و صدارت و وکالت را مرکبی برای رسیدن به عدالت و صداقت و حق گویی می سازد و نه راهی برای زراندوزی و درآمدن در لشکر زر و زور و تزویر.

تصویری که از مدرس شهید در ذهن ماست سراسر صداقت، سادگی، خلوص و شجاعت است که حتی در برابر قلدر ی مثل رضاخان هم ترسی به دل خود راه نمی دهد و در برابر او با قامتی برافراشته و روحیه ای نستوه و ایمانی محکم و زبانی برنده ایستادگی می کند.

و رمز این ایستادگی هم این است که مدرس، همه چیز خود را از دل دین وام می گیرد و بلکه همه چیزش عین دین و پاکبازی و دلباختگی به دین است و حتی امر سیاست که در افواه به دغل کاری و فریبناکی مشهور و معروف است در نزد او جز دیانت نیست که سیاست او عین دیانت او و دیانت او عین سیاست او بود.

اگر بنا باشد منظومه فکری و جهان اندیشگی و رفتاری مدرس شهید را در یک جمله خلاصه کنیم و به شناخت درخور و اصیلی از او نائل آییم می توانیم این جمله گهربار و ناب و تابناکش را نصب العین خویش سازیم که گفت:

«سیاست ما عین دیانت ما و دیانت ما عین سیاست ماست».

آری همه ره‌یافتها و رویکردها و تاریخ مجاهدتهای ماندگار و مخلصانه مدرس را می توان در همین عبارت کوتاه اما بلند یافت و از سرمنشأ آن به وادی رستگاری پای نهاد.

آبشخور اصلی این جمله، چند نکته ناب و بلند و ارزشمند است:

اخلاص، صداقت، دیانت و البته سیاست ورزی و نه سیاسی کاری. و روز شهادت مدرس عزیز که روز مجلس نیز نام گرفته فرصت مناسب و غنیمتی است تا مجلسیان امروز ما بنگرند و بگویند که در این وادی تا چه حد به حقیقت دیانت و سیاست دین مدارنه ملتزم و متعهد بوده اند و هستند؟

گذری کوتاه بر زندگی مرحوم شهید مدرس

مجاهد نستوه و روحانی مبارز شهید سیدحسن مدرس در سال ۱۲۴۹ برابر ۱۲۸۷ (قمری) درشهرستان زواره از توابع اصفهان متولد شد.

این شخصیت برجسته میدان جهاد و مبارزه و علم و ایمان و رادمرد عرصه تلاش برای شکستن بت استکبار و استعمار و دیکتاتوری رضا خانی در شانزده سالگی برای ادامه تحصیلات به اصفهان رفت و سپس در نجف نزد مراجعی چون میرزای شیرازی، آخوند خراسانی و سید محمدکاظم یزدی به تحصیل پرداخت. وی تحصیلات حوزوی اش را تا درجه اجتهاد ادامه داد؛ آنگاه به اصفهان بازگشت و مشغول تدریس فقه و اصول شد.

پس از کودتای ۳ اسفند ۱۲۹۹ که توسط رضاخان و سید ضیاءالدین طباطبایی صورت گرفت، بسیاری از آزادیخواهان دستگیر شدند. از جمله آنان مدرس بود که به قزوین تبعید و در آنجا زندانی شد. وی بیش از ۳ماه در حبس بود و پس از عزل سید ضیاء آزاد شد.

پس از آزادی به نمایندگی مردم تهران در مجلس چهارم انتخاب شد و به عنوان نایب رییس مجلس و رهبری اکثریت مجلس برگزیده شد.

رضاخان در طی برگزاری انتخابات مجلس هفتم، با مداخله آشکار در انتخابات و حذف آرای وی، اجازه نداد مدرس به مجلس راه یابد و سپس در ۱۶ مهر ۱۳۰۷ دستگیر و به دامغان و مشهد و سپس به خواف تبعید کرد.

سرانجا ا در شب ۱۰ آذر ۱۳۱۶ برابر با ۲۷ رمضان ۱۳۵۶ (قمری) آن سید جلیل القدر روحانی نستوه و مجاهد عالیقدر را با زهری که در لیوان چای او ریخت شد به شهادت رسید.