به گزارش خیمه مگ،مرثیه‌سرایی و سرودن اشعار حزین و سوزناک در رثای سید و سالار شهیدان، از دیرباز در بین علاقه‌مندان حضرتش ساری و جاری بوده و حربه‌ای سنگین در تبیین مظلومیت اهل‌بیت (ع) و رسوا کردن دستگاه ظلم و جور اموی بود.

نمونه روایتی از امام صادق (ع) در تشویق و تحریض شعرا برای شعرسرایی در سوز شهادت سید الشهدا ع را منعکس می‌کند.

قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع: یَا أَبَا هَارُونَ أَنْشِدْنِی فِی الْحُسَیْنِ ع قَالَ فَأَنْشَدْتُهُ فَبَکَى فَقَالَ أَنْشِدْنِی کَمَا تُنْشِدُونَ یَعْنِی بِالرَّقَّةِ قَالَ فَأَنْشَدْتُهُ‏

امْرُرْ عَلَى جَدَثِ الْحُسَیْنِ فَقُلْ لِأَعْظُمِهِ الزَّکِیَّةِ

فَبَکَى ثُمَّ قَالَ ع زِدْنِی، فَأَنْشَدْتُهُ الْقَصِیدَةَ الْأُخْرَى، فَبَکَى وَ سَمِعْتُ الْبُکَاءَ مِنْ خَلْفِ السِّتْرِ- فَلَمَّا فَرَغْتُ قَالَ ع لِی یَا بَا هَارُونَ مَنْ أَنْشَدَ فِی الْحُسَیْنِ ع شِعْراً فَبَکَى وَ أَبْکَى عَشْراً کُتِبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ وَ مَنْ أَنْشَدَ فِی الْحُسَیْنِ شِعْراً فَبَکَى وَ أَبْکَى خَمْسَةً کُتِبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ وَ مَنْ أَنْشَدَ فِی الْحُسَیْنِ شِعْراً فَبَکَى وَ أَبْکَى وَاحِداً کُتِبَتْ لَهُمَا الْجَنَّةُ وَ مَنْ ذُکِرَ الْحُسَیْنُ ع عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ [عَیْنَیْهِ‏]مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ کَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اللَّهِ وَ لَمْ یَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّه.

ابى هارون مکفوف نقل می‌کند که حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام به من فرمودند:

اى ابا هارون آیا شعرى در مصیبت امام حسین علیه السّلام برایم مى‏خوانى؟

ابا هارون مى‏گوید: براى آن حضرت شعرى خواندم و آن جناب گریست.

سپس فرمودند: همان طورى که برای خودتان شعر و مرثیه مى‏خوانید برایم بخوان یعنى با رقّت و لطافت، ابا هارون مى‏گوید:

پس این بیت را براى آن جناب با رقّت و لطافت خواندم:

امرر على جدث الحسین فقل لاعظمه الزّکیة (۱ [۱])

یعنى: گذر کن بر قبر حضرت حسین بن على علیهما السّلام، پس به استخوانهاى پاک و مطهّرش بگو.

ابا هارون مى‏گوید: امام علیه السّلام گریست، سپس فرمود: بیشتر برایم بخوان.

پس قصیده دیگر براى حضرتش خواندم.

ابا هارون مى‏گوید: امام علیه السّلام گریستند و صداى گریه اهل منزل را از پشت پرده شنیدم.

سپس ابا هارون مى‏گوید: وقتى از خواندن شعر فارغ شدم حضرت به من فرمودند: اى ابا هارون کسى که در مرثیه حسین بن على علیهما السّلام شعرى بخواند و خود گریه کند و ده نفر دیگر را بگریاند بهشت بر آن‌ها واجب مى‏گردد؛ و کسى که در مرثیه حسین علیه السّلام شعرى بخواند و خود گریه کند و یک نفر دیگر را بگریاند بهشت براى هر دو واجب مى‏شود؛ و کسى که در نزدش امام حسین (ع) را یاد کنند و از چشمش به مقدار بال مگسی اشک بیاید ثواب و اجر او به عهده خداست و خداوند براى وى به کمتر از بهشت اجر و ثواب نمى‏دهد.