به گزارش خیمه مگ،روایاتی از اهل بیت (ع) در باره ارزش اشک در ماتم شهید کربلا را از از کتاب ارزشمند کامل‌الزیارات تقدیم عشاق سیدالشهداء سید جوانان اهل‌ بهشت می‌نماید .

*عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع : إِنَّ الْبُكَاءَ وَ الْجَزَعَ مَكْرُوهٌ لِلْعَبْدِ فِي كُلِّ مَا جَزِعَ- مَا خَلَا الْبُكَاءَ وَ الْجَزَعَ عَلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍ‏ع فَإِنَّهُ فِيهِ مَأْجُور

حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام ‏فرمودند:

جزع نمودن و گريستن براى بنده در تمام امور مكروه و ناپسند است مگر گريستن و جزع كردن بر حسين بن علىّ عليهما السّلام زيرا در گريستن بر او اجر و ثواب وجود دارد گریه کننده اجر می برد.

*قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مَنْ ذُكِرَ الْحُسَيْنُ ع عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَيْنِهِ [عَيْنَيْهِ‏] مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ كَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْ يَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّه.

حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

اگر در نزد كسى كه از حضرت حسين بن على عليهما السّلام یادی بشود و از چشمش به مقدار بال مگس اشك خارج شود اجر او با خدا است و حق تعالى به كمتر از بهشت براى او راضى نخواهد بود.

* عَنْ أَبِي عُمَارَةَ الْمُنْشِدِ قَالَ مَا ذُكِرَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ ع عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع فِي يَوْمٍ قَطُّ فَرُئِيَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ مُتَبَسِّماً قَطُّ إِلَى اللَّيْل.

ابى عماره منشد گفت :

هرگز نشد یادی از حسين بن على عليهما السّلام نزد ابى عبد اللَّه جعفر بن محمّد عليهما السّلام صورت گیرد و آن جناب تا شب متبسّم و خندان ديده شوند.(هرگاه نزد امام صادق ع یادی از امام حسین ع می شد دیگر کسی آن حضرت را تا شب خندان نمی دید.)

*عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ ع يَقُولُ مَنْ قَطَرَتْ عَيْنَاهُ فِينَا قَطْرَةً وَ دَمَعَتْ عَيْنَاهُ فِينَا دَمْعَةً بَوَّأَهُ اللَّهُ بِهَا فِي الْجَنَّةِ غُرَفاً يَسْكُنُهَا أَحْقَاباً وَ أَحْقَاباً.

حضرت على بن الحسين عليهما السّلام مى‏فرمودند: كسى كه از دو چشمش قطره‏اى اشک در راه ما بيايد خداوند متعال در بهشت غرفه‏اى به او عطاء فرمايد كه روزگارهای بسیاری در آن سكنا گزيند.

هرگاه یاد قتلگاه می افتم اشک چشمانم را فرا می گیرد

أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: بَكَى عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ عَلَى أَبِيهِ حُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ص عِشْرِينَ سَنَةً أَوْ أَرْبَعِينَ سَنَةً وَ مَا وُضِعَ بَيْنَ يَدَيْهِ طعاما [طَعَامٌ إِلَّا بَكَى عَلَى الْحُسَيْنِ حَتَّى قَالَ لَهُ مَوْلًى لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكَ أَنْ تَكُونَ مِنَ الْهَالِكِينَ قَالَ ا‏نَّما أَشْكُوا بَثِّي وَ حُزْنِي إِلَى اللَّهِ وَ أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ‏ إِنِّي لَمْ أَذْكُرْ مَصْرَعَ بَنِي فَاطِمَةَ إِلَّا خَنَقَتْنِي الْعَبْرَةُ لِذَلِک.      

ابى عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

حضرت على بن الحسين صلوات اللَّه عليهما مدت بيست يا چهل سال بر پدرشان گريستند و طعام و غذائى نبود كه در مقابل حضرت بگذارند مگر آنكه آن حضرت به ياد امام حسين عليه السّلام گريه مى‏كردند تا جايى كه غلام حضرت محضر مباركش عرض نمود:

فدايت شوم اى پسر رسول خدا مى‏ترسم كه شما هلاك شويد.

حضرت فرمودند:

إِنَّما أَشْكُوا بَثِّي وَ حُزْنِي إِلَى اللَّهِ وَ أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ‏.

تنها درد دل و غم خود را با خدا می گويم و از لطف و كرم بى‏اندازه او چيزى می دانم كه شما نمى‏دانيد. سپس فرمودند:

هيچ گاه محل كشته شدن فرزندان فاطمه عليها السّلام را به ياد نمى‏آورم مگر آنكه حزن و غصه حلقوم من را مى‏فشارد.

حضرت یوسف و امام حسین (ع)

قَالَ أَشْرَفَ مَوْلًى لِعَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ع وَ هُوَ فِي سَقِيفَةٍ لَهُ سَاجِدٌ يَبْكِي فَقَالَ لَهُ يَا مَوْلَايَ يَا عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ أَ مَا آنَ لِحُزْنِكَ أَنْ يَنْقَضِيَ فَرَفَعَ رَأْسَهُ إِلَيْهِ وَ قَالَ وَيْلَكَ أَوْ ثَكِلَتْكَ أُمُّكَ وَ اللَّهِ لَقَدْ شَكَا يَعْقُوبُ إِلَى رَبِّهِ فِي أَقَلَّ مِمَّا رَأَيْتَ حَتَّى قَالَ يا أَسَفى‏ عَلى‏ يُوسُفَ أَنَّهُ فَقَدَ ابْناً وَاحِداً وَ أَنَا رَأَيْتُ أَبِي وَ جَمَاعَةَ أَهْلِ بَيْتِي يُذْبَحُونَ حَوْلِي.

قَالَ وَ كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ع يَمِيلُ إِلَى وُلْدِ عَقِيلٍ فَقِيلَ لَهُ مَا بَالُكَ تَمِيلُ إِلَى بَنِي عَمِّكَ هَؤُلَاءِ دُونَ آلِ جَعْفَرٍ فَقَالَ إِنِّي أَذْكُرُ يَوْمَهُمْ مَعَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع فَأَرِقُّ لَهُمْ.

غلام حضرت على بن الحسين عليهما السّلام به صفّه سر پوشيده‏اى كه متعلّق به امام سجّاد عليه السّلام بود و آن جناب در آنجا پيوسته در حال سجود و گريه بودند نزديك شد و به حضرت عرض نمود:

اى آقاى من، اى على بن الحسين آيا وقت آن نشده که حزن و غصّه شما به پایان برسد ؟

حضرت سر مبارك از زمين برداشته و متوجّه او شده و فرمودند:

واى بر تو ،به خدا قسم حضرت يعقوب در حادثه‏اى بسیار كمتر و واقعه‏اى ناچيزتر از آنچه من ديدم به پروردگار شكايت نمود و اظهار كرد: يا أَسَفى‏ عَلى‏ يُوسُفَ (وا اسفا بر فراق يوسفم).

با اينكه ايشان تنها يك فرزندش را از دست داده بود ولى من ديدم كه پدرم و جماعتى از اهل بيت من را در اطرافم   سر بريدند.

ملاک احترام امام سجاد (ع)

راوى گفت: حضرت على بن الحسين عليهما السّلام به فرزندان عقيل ميل و توجّه خاصّى داشتند. به حضرت عرض شد: چه طور به اين بنى اعمامتان (اولاد عقيل) توجّه و تمايل بیشتری داريد نسبت به آل و فرزندان جعفر؟

حضرت فرمودند:

حسين عليه السّلام اشک هر مؤمنى مى‏باشد.

ویژگی خاص امام حسین (ع)

قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ ع أَنَا قَتِيلُ الْعَبْرَةِ لَا يَذْكُرُنِي مُؤْمِنٌ إِلَّا اسْتَعْبَر

امام صادق عليه السّلام فرمودند:

حضرت حسين بن على فرمودند: من كشته اشک هستم، هيچ مؤمنى من را ياد نمى‏كند مگر آنكه با ياد من اشک بر دیدگانش حلقه می زند.