به گزارش خیمه مگ، اشعار ایشان که عموما سبقه سنتی و صبغه معنوی و عرفانی دارد و با رویکردی دینی و مذهبی و در تلاقی با توسلاتی به حضرت ائمه اطهار –علیه السلام- نشر یافته مجموعه ای از ذوق آزمایی ها و رشحاتی از حالات عرفانی و لمحاتی از تجربیات شاعرانه این واعظ مشهور و منبری محبوب هم­روزگار ما را در بر گرفته است.

کتاب با مقدمه سنگین و رنگین و پرمایه جناب محمدعلی مجاهدی متخلص به پروانه که خود گویا و جویای تاریخی-مفهومی شعر علمای شیعی در طول قرون متمادی است و توجه و تأملی در اشعار جناب انصاریان دارد آغاز و پس از مقدمه شاعر به تنوع و تکثر و تغزل و شاعرانگی های شاعر ارجمند و نام آور مذهبی در قالبهای مختلف شعر پارسی می رسد.

مجموعه شعرها با غزلیات آغاز می گردد و به مثنویات می رسد و بعد بخش مناجات عارفان مشتمل بر یکصد مناجات در پی می آید و سپس ترجمه منظوم خمس عشر حضرت امام زین العابدین-علیه السلام- و بعد در ذیل عنوان چشمه سار عشق در مدح امام حسین –علیه السلام- به مدایح و مراثی بر محور اهل بیت –علیهم السلام- نائل گشته و در پایان هم به دو بیتی های عارفانه منتهی می شود.

شور معنوی و ارادت به آستان حضرت حق و وجه مناجات گونه و تضرع و خاکساری به این وادی جزء ویژگی های منتشر و مستتر در عموم ابیاتِ قوالب مختلف شعری این کتاب است که رنگی از علایق مذهبی و دلبستگی های عرفانی شاعر در آنها هویداست.

زبان ساده و بیان بی آلایش و توجه به محاوره در کنار وامداری و وفاداری به آیین مناجات سرایی پیشینیان و تعلق خاطر به بیان و بنان سنتی و اصیل پیشینیان و پیشکسوتان این حوزه، جزء شاخصه های اشعار استاد انصاریان است.

و این همه در ضمن فخامت کلی و نجابت واژه هاست که به وضوح و زیبایی و البته کشش و جلا، در اشعار موج می زند.

رد علایق شاعر دیوان مسکین به شعرای بزرگِ درگذشته، خاصه در وادی و قالب مناجات و راز و نیاز با حضرت حق، در جای جای کتاب هویداست و از آن جمله باباطاهر عریان که برخی از اشعار چه در قالب و زبان و چه در مضمون و محتوا مخاطب را با یاد و خاطره او دمساز می گرداند.

قدرت شاعرانگی در قالبهای متنوعی از غزل و مثنوی گرفته تا رباعی و پرسه ای پر و پیمان در مجموعه ای از معارف دینی و آیین های عرفانی و عرض حالی مفصل و متکثر و خوش رنگ و همدلانه و بی پیرایه و صمیمی با حضرت حق و خاصان و نیکان و آبرومندان درگاه الهی، وجه غالب و قالب کلی مضامین و صور اشعار در دیوان مسکین است.

کاری بزرگ و تلاشی خطیر و عظیم که شایسته تعظیم و ستایش است.

به عنوان خوشه ای از خرمن مصفا و معطر این کتاب عزیز و مشتی نمونه خروار خروش خدایی این مرد محبوب، بخشی از یکی از اشعار ایشان را که سی و سومین قسمت از مناجات عارفان این دیوان عزیز و عظیم است تقدیم حضور شما خوانندگان عزیز می نماییم؛ تا چه قبول افتد و چه در نظر آید:

ای راز دل شکسته من

ای مرهم جان خسته من

من بر در تو گدای زارم

از غصه هجر دل فکارم

مسکین و فقیر و ناتوانم

بنگر که به لب رسیده جانم

من در کف دشمنت اسیرم

در کشور معرفت فقیرم

اکنون که سپید گشته مویم

بر خاک مذلت است رویم

برگیر سرم به رحمت از خاک

بنمای ز معصیت دلم پاک