به گزارش خیمه مگ،ایران عزیز ما در جای جای مرز پرگهر و سرزمین اهورایی اش نشانه های روشن حق مداری و دوستی اهل بیت را به ودیعت نهاده برای نسل های ما یکی پس از دیگری.

هر جا که رو می کنی و هر سو که قدم می گذاری ردی از ائمه اطهار-علیهم السلام- هست و نشانه ای برجا.

امامزادگان بسیاری در جای جای این میهن مهرپرور و پاک آیین بیتوته کرده و آرمیده اند و این خود دلیل و حجتی است بر این حقیقت تابناک و جانفزا که ایران اسلامی ما همیشه ملجأ و مأوای ائمه اطهار و فرزندان پاکشان بوده است و مردمان این سامان حضور و ظهور آن دردانه های وجود و عصاره های نورانی خلقت را چون گوهری ناب دربرگرفته اند و...تا همیشه!

چه در قم و چه در شیراز چه در ری و چه در هر نقطه این کشور ایمانی و وحدانی می توان نشانههای این حقیقت زیبا و امید آفرین را دریافت و در یافت.

یکی از این امامزادگان واجب التعظیم و بزرگوار حضرت شاهچراغ احمد ابن موسی- علیهما السلام- است که در شیراز عزیز مأوا گرفته و خود ملجأ و مأمن مردمان مسلمان ایرانی گشته.

او در متن و بطن و قلب شیراز، همچون خورشیدی می درخشد و نور می پراکند و این همه را می توان در جوش و خروش مردمان شهر شعر و شیدایی و نیز همه اقوام و قومیت های ایران اسلامی دید و نیوشید.

باری؛ حضرت سيد امير احمد(علیه السلام) ملقب به شاهچراغ و سيدالسادات الاعاظم، فرزند بزرگوار امام موسي كاظم(علیه السلام) است.

پسران امام هفتم علیه السلام بنا به مشهور نوزده نفر می باشند. حضرت احمد بن موسی(علیهما السلام) و محمد بن موسی(علیهما السلام) از یک مادر -ام احمد- به دنیا آمدند.

از حضرت علامه مجلسی-رحمه الله علیه- در کتاب مراة العقول در شرح حدیث پانزدهم نقل است که:

«ام احمد مادر بعضی اولاد آن حضرت می بود و او داناترین، پرهیزگارترین و گرامی ترین زنهایش در نزد آن حضرت بود که اسرار خود را به وی می سپرد و اماناتش را نزد او ودیعه می نهاد.»

و نیز در کتاب شریف اصول کافی در باب امام در چه زمانی میداند امام است آمده است که «حضرت امام موسی(علیه السلام) امانت سربمهری به ((ام احمد)) سپردند و فرمودند بعد از شهادت من هر کس از اولاد من در طلب این امانت آمد خلیفه و جانشین من است. با او بیعت نما که جز خدا کسی خبر از این امانت ندارد. بعد از شهادت امام موسی(علیه السلام) حضرت امام رضا(علیه السلام) به نزد ام احمد آمدند و امانت پدر را طلبیدند. ام احمد بگریه افتاد و دانست که امام (علیه السلام) شهید شده اند. پس آن بانوی محترمه امانت را بر حسب وصیت آنحضرت به امام رضا(علیه السلام) تقدیم نمود و با ایشان بعنوان امام هشتم شیعیان بیعت کرد.»

و آنک این احمد ابن موسی بود که نه تنها خود با برادرش حضرت علی ابن موسی الرضا –علیه السلام- بیعت کرد بلکه از تمام مردمات امت نیز برای آن حضرت بیعت گرفت و پا بر منبر گذاشت و با خواندن خطبه ای فصیح و بلیغ و تأثیرگذار بر امامت و زعامت آن حضرت به زیبایی تام و تمام صحه گذاشت:

« ای مردم، هم چنان که اکنون تمامی شما با من بیعت کرده اید، بدانید که من خود، در بیعت برادرم علی بن موسی(علیهما السلام) هستم. او پس از پدرم، امام و خلیفه بحق و ولی خداست. از طرف خدا و رسولش بر من و شما واجب است که از او اطاعت کنیم.»

و زندگی سراسر جهاد و هجرت و نورانیت آن حضرت که خود تاریخی پر شور و سرور از مجاهده و ایمان و اعتقاد راسخ مردان راه خداست نماد و نشانه ای شد بر عزم جزم کسی که در راه تداوم آرمانهای ولایی و امامت نورانی پدر و برادرش از هیچ تلاشی فروگذار نکرد و همواره پشتیبان آن طلایه داران هدایت و ارشاد امت بود و در همین راه نیز جام شهادت و رستگاری را نیوشید.

«...سلام بر آنکه آقا بود در طایفه اش، و گرانقدر در میان بستگان خود و کریم بود در بخشش دارائی و ثروتش، و در دین و شریعتش پرهیزگار بود، سلام بر آنکه پیروی کرد از علی فرزند ابی طالب و جانشین رسول خدا (صلی الله علیه و آله)، پس در راه خدا آزاد کرد هزار برده را، و خالصانه در آئین خود خدا را پرستید تا اینکه حقیقت را دریافت. سلام بر آنکه ابو حسن موسی دوستش داشت و او بر همگان مقدم می داشت و با مزرعه ی خود به نام (یسیره) او را گرامی و به سر نشاط می آورد و با بیست تن از خدمتکاران و همراهان تکریم و تجلیل می کرد و با نگاهش مواظبت و از او غافل نمی گشت. سلام بر تو ای مولا و فرزند مولایم. سلام بر پدر زندانی مظلومت و بر برادر غریب معصومت که ظالمانه مسموم شدند. سلام بر فرزندان برادر معصومت امامان هدایت کننده. سلام بر مادر مطهر و پرهیزگارت که امانتدار ودیعه های امامت بود. سلام بر خواهر پرهیزگار و پاکت فاطمه معصومه که بهشت بر هر آنکه زیارتش کند واجب است. سلام بر شما سرورانم همگان. خداوند ما را در بهشت با شما آشنا و در زمریه شما محشور گرداند، و بر حوض پیامبرتان ما را وارد کند. و از دست پدرتان علی ابن ابیطالب با جام جدتان ما را سیراب کند. و از خدا می خواهیم که شادی و گشایش و عزت شما را به ما نشان دهد، و ما و شما را در شمار پیروان جدتان محمد و پدرتان علی که درود خدا بر آن دو و خاندانشان باد قرار دهد. سلام و رحمت و برکت خدا بر شما و بر روحتان و بر جسدتان و جسمتان باد...»