جواد قراباغی در این کتاب که امسال به همت انتشارات امتداد حکمت به چاپ رسیده، کوشیده است شاخص های اجتماعی، فرهنگی، اخلاقی اقتصادی حُسن همسایگی در زندگی آپارتمانی از متون اسلامی استخراج و تبیین نماید.

رعایت نکردن حریم‌های عمومی و خصوصی، ایجاد مزاحمت‌های صوتی، بی‌توجهی به ضوابط مربوط به پارکینگ، دخالت‌های نابجا در زندگی دیگران، عدم همکاری در پرداخت شارژ و... از مشکلات و چالش‌هایی است که در زندگی آپارتمانی وجود دارد. به نظر می‌رسد که برخورداری از روحیة فردگراییِ افراطی و عدم آشنایی ساکنان آپارتمان با آداب اجتماعی و همچنین ناآگاهی افراد از الزامات آپارتمان‌نشینی و عدم‌ پایبندی به آن، دلیل عمدة شکل‌گیری چالش‌ها، مشکلات و آسیب‌های اخلاقی و اجتماعی در روابط میان همسایگان در مجتمع‌های آپارتمانی باشد؛ از این‌ رو باید به‌ناچار، ضمن پذیرش این نوع زندگی، برای تدوین ضوابط همسایگی آپارتمانی، چاره‌ای اندیشید تا آپارتمان به دلیل وارداتی بودنش، با گسترش خود، فرهنگ اسلامی - ایرانی را مضمحل و تباه نسازد. به نظر می‌رسد یکی از مهم‌ترین راه‌ها؛ استنباط شاخص‌های اخلاقی حُسن همسایگی در زندگی آپارتمانی از آیات و روایات است.

کتاب حاضر در همین راستا کوشیده است ضمن بیان جایگاه همسایه و ضرورت حُسن همسایگی در اسلام به ذکر و تبیین شاخص های اجتماعی، فرهنگی، اخلاقی اقتصادی حُسن همسایگی در زندگی آپارتمانی بپردازد.

نویسنده در فصل اول این کتاب به بیان کلیات و تعریف مفاهیم کلیدی تحقیق پرداخته است.

واژگانی چون: همسایه، حسن همسایگی، ملاک و معیار همسایگی، آپارتمان، شاخص، ضرورت و مراحل شاخص سازی در علوم اجتماعی و... به بحث گذاشته است تا ادبیات مشترکی برای پیگیری موضوع در نظر گرفته شود.

در فصل دوم، مطالبی از قبیل: «جایگاه همسایه و اهمیت همسایگی در زندگی اجتماعی»، «ضرورت حسن همسایگی در اسلام» و «گونه شناسی همسایگان» بیان شده است.

صاحب این اثر در فصل سوم بیان «شاخص های اجتماعی و فرهنگی حسن همسایگی در زندگی آپارتمانی» را مورد توجّه قرار داده است.

نویسنده در این فصل، مهرورزی، حسادت نداشتن به همسایه، آرزوی دوام نعمت برای همسایگان، خیرخواهی، دعا برای همسایگان، دلسوزی به همسایگان بلا دیده، هدایتگری و فریب ندادن، مراقبت از حریم فردی و خانوادگی، اعتماد و ایجاد امنیت، رعایت حریم های عمومی و خصوصی، رعایت کردن حقوق در مکان های مشترک/مشاع، رعایت نظم از جمله شاخص های اجتماعی و فرهنگی ذکر کرده است.

بی آزاری، تاب آوری، رسیدگی و تعاهد، حیا و عفت، رعایت الگوی مصرف، عدم خسارت مالی به بنا و ساختمان همسایگان، مشارکت در تأمین منابع مالی؛ مطالبی است که در فصل چهارم به عنوان شاخص های اخلاقی و اقتصادی به آنها پرداخته شده است و بالاخره در خاتمه به نتایج و دستاوردهای پژوهش حاضر، اشاره نموده است.