به گزارش خیمه مگ،آری! این بار اما سخن از روحاني شهيد مرتضي حسيني‌اشتهاردي است که در هجدهمین روز از آذرماه سال 1340 در خانواده‌اي مذهبي و متدين در پایتخت متولد شد.

خدمت در سنگر مسجد

وي تحصيلات ابتدايي و راهنمايي را با موفقيت سپري کرد و همزمان، فعاليتهاي مذهبي خود را آغاز کرد و به عضويت هيئت مکتب الرضا(ع) در مسجد رحمتيه تهران درآمد. شهيد حسيني قبل از پیروزی انقلاب، با پخش اعلاميه‌هاي حضرت امام(ره) و شرکت در تظاهرات عليه رژيم ملعون شاهنشاهي، حضوري فعال در جریان نهضت داشت.

در جستجوی کسب معارف آل محمد(ص)

یک سال پس از ظفر یاران خمینی کبیر بر طاغوت زمان، به رهنمود استادش حجت‌الاسلام و المسلمین حاج رضا عقيقي، راهي شهر مقدس قم شد و در مدارس مختلفي از جمله مدرسه مرحوم آيت الله گلپايگاني(ره) به فراگيري علوم ديني،معارف اسلامي، جامع المقدمات و علوم جنبي همت گماشت. پس از مدتي با توجه به رهنمودهاي مرحوم آيت الله العظمي نجفي مرعشي و مرحوم علامه طباطبايي به تهران بازگشت تا در کنار درس به تبليغ و ارشاد نوجوانان بپردازد.

این روحانی مبارز براي حفظ دستاوردهاي نظام اسلامي و مبارزه با منافقان کوردل به عضويت بسيج در آمد و مسؤوليت مسجد رحمتيه را به عنوان مبلغ به عهده گرفت.

تشکیل گروه ابوذر برای دفاع  از انقلاب

در سال 1361 براي گذراندن آموزش نظامي به يزد اعزام شد و از آنجا به دهکده مهريز رفت و همراه ساير برادران رزمنده، گروه ابوذر را تشکيل داد.

از فعاليتهاي عمده این شهیدوالامقام، مي‌توان به تشويق بچه‌هاي بسيج به نماز جماعت و تشکيل آن در پايگاه، برگزاری مراسم دعاي کميل و توسل و عزاداري در سطح دهکده نام برد. وي پس از پايان آموزش به عنوان مبلغ و رزمنده براي مبارزه با قاچاقچيان به شهرستان هاي کرمان، ايرانشهر و نيک شهر واقع در استان سيستان و بلوچستان اعزام شد.

حاجی عمران؛ آخرین منزلگاه دنیوی

پس از اتمام مأموريت به تهران بازگشت و پس از مدتي چندين بار به عنوان مبلغ مذهبي و فرمانده گروهان براي نشر فرهنگ اسلام ناب محمدي(ص)در جبهه‌هاي جنگ تحميلي حضور يافت.

سرانجام در آخرين حضور حماسه ساز خويش در دهم مرداد ماه سال 1362 در منطقه عملياتي مرحله دوم والفجر 2 ـ حاجي عمران ـ به ديدار يار شتافت و پيکر مطهرش در گلزار بهشت زهرا(س)آرام گرفت.

اندکی از وصیت نامه

در بخشی از وصيتنامه اين شهيد عزيز مي‌خوانيم؛

«خدايا تو بودي که راه سعادت را به من نشان دادي و مرا به سوي آن رهنمون شدي و اکنون که برمن منت نهادي و مرا به لقاء رساندي، از تو خواستارم پدر و مادرم را از من راضي و اوليا و انبياء و دوستانت را از من دلخوش گرداني.»

روحش شاد و راهش پر رهرو باد