به گزارش خیمه مگ، زندگی مشترک همچون سفری پرپیچ‌وخم است که دو انسان با شخصیت‌ها، ارزش‌ها و علایق متفاوت آن را آغاز می‌کنند. در این مسیر، عشق و شور ابتدایی شاید نقش محرکی پررنگ داشته باشد، اما تداوم و پایداری این زندگی، نیازمند مهارت‌هایی است که تنها با گذر زمان و تجربه به دست می‌آیند. یکی از این مهارت‌های ارزشمند، مدارا کردن با همسر است؛ ویژگی‌ای که اگرچه ساده به نظر می‌رسد، اما در عمل چالش‌های بسیاری به همراه دارد.

همسران در آغاز زندگی ممکن است یکدیگر را ایده‌آل و بدون نقص ببینند، اما به‌مرور با ابعاد مختلف شخصیت هم آشنا می‌شوند. برخی از این ویژگی‌ها دل‌نشین و برخی ناخوشایند به نظر می‌رسند. در چنین شرایطی، بسیاری تلاش می‌کنند تا ویژگی‌های منفی طرف مقابل را تغییر دهند، اما این تغییر همیشه ممکن نیست و گاه به گذر زمان و صبوری نیاز دارد. در این میان، هنر مدارا همان عاملی است که می‌تواند کشتی زندگی را از میان تلاطم اختلافات به ساحل آرامش هدایت کند.

مدارا کردن به معنای پذیرش بی‌قیدوشرط مشکلات نیست؛ بلکه نشانه‌ای از بلوغ فکری و درک واقعیت‌های زندگی است. زندگی مشترک پیوندی میان دو شخصیت مستقل است که هر یک تحت تأثیر عوامل مختلفی در طول زمان شکل گرفته‌اند. این شخصیت‌ها به‌سادگی و تنها با خواست یکی از طرفین تغییر نمی‌کنند. بنابراین، در بسیاری از مواقع باید آموخت که با برخی از ویژگی‌های همسر کنار آمد و آن‌ها را تا زمانی که به ارزش‌های بنیادین زندگی آسیبی نمی‌رسانند، تحمل کرد.

در دنیای پرهیاهوی امروز که گاه حتی کوچک‌ترین اختلافات به جدایی و فروپاشی خانواده‌ها منجر می‌شود، مدارا کردن می‌تواند به‌عنوان سپری محافظ در برابر تنش‌ها عمل کند. خانه‌ای که در آن مدارا جایگاه دارد، به مکانی آرام و دلپذیر برای اعضای خانواده تبدیل می‌شود؛ اما اگر لجاجت و عدم تحمل بر روابط سایه بیفکند، فضایی پرتنش به وجود می‌آورد که نه‌تنها آرامش زوجین، بلکه امنیت روانی فرزندان را نیز تهدید می‌کند.

تحمل صفات منفی؛ نشانه عقل سلیم

یک مشاور و مددکار اجتماعی معتقد است که در زندگی زناشویی ممکن است همسر ما صفات منفی داشته باشد که حتی با تلاش‌های مختلف قادر به برطرف کردن آن‌ها نباشیم. گاهی نیز اصلاح این ویژگی‌ها نیاز به زمان دارد. در این شرایط، آنچه گوارایی زندگی را حفظ می‌کند، مدارا کردن است. نباید انتظار داشت که تمامی انتظارات ما از سوی همسرمان برآورده شود؛ بلکه گاهی باید با آنچه هست، کنار آمد و ساخت.

سمانه رعیت‌پیشه تأکید می‌کند که فهم این مسئله نیازمند پذیرش واقعیت‌های زندگی است. شخصیت هر فرد نتیجه عوامل گوناگونی است که در طول زندگی او شکل گرفته‌اند و تغییر این شخصیت به فراهم شدن شرایط متعددی بستگی دارد. در مواردی که این شرایط فراهم نمی‌شود، باید پذیرفت که برخی صفات همسر را برای مدتی طولانی یا حتی تا پایان عمر تحمل کنیم؛ البته تا جایی که این تحمل آسیبی به باورها و ارزش‌های دینی ما وارد نکند.

نباید انتظار داشت که تمامی انتظارات ما از سوی همسرمان برآورده شود؛ بلکه گاهی باید با آنچه هست، کنار آمد و ساخت.

پیشگیری از تنش‌ها با مدارا

یکی از تأثیرات مثبت مدارا در زندگی مشترک، جلوگیری از شدت یافتن فضای تنش‌آلود خانه است. رعیت‌پیشه معتقد است زمانی که مدارا در رفتار زوجین نباشد، زندگی به میدان جدال و بگوومگو تبدیل می‌شود. این تنش‌ها باعث بروز عصبانیت، گفتارهای ناپسند و لجاجت می‌شوند که در نهایت مدیریت زندگی را از دست عقل و منطق خارج می‌کند.

به گفته او، فرد لجوج توانایی منطقی خود را از دست می‌دهد و نمی‌تواند تصمیم‌گیری صحیحی برای زندگی داشته باشد.

لجاجت یا مدارا؛ انتخابی تعیین‌کننده

رعیت‌پیشه به این نکته اشاره می‌کند که مدارا فضایی آرام برای زندگی ایجاد می‌کند، در حالی که لجاجت خانه را به میدان جنگ تبدیل می‌کند. لازمه مدارا برخوردی نرم‌خویانه و سازگارانه است که باید سرلوحه رفتار زوجین قرار گیرد. زیبایی زندگی در همین رفاقت و مدارا نهفته است و بسیاری از مسائل و چالش‌ها تنها با این رویکرد به نتیجه خواهند رسید.

مدارا نه‌تنها نشانه عقل سلیم است، بلکه کلید اصلی برای حفظ آرامش و پایداری زندگی مشترک به شمار می‌آید. رعیت‌پیشه توصیه می‌کند که زوجین با پذیرش واقعیت‌های زندگی، تمرکز بر نقاط قوت همسر، گفت‌وگوهای سازنده و مدیریت خشم می‌توانند به مدارا دست یابند و فضایی گرم و دلنشین برای خانواده خود ایجاد کنند.

زندگی مشترک سرشار از چالش‌ها و پیچیدگی‌هاست؛ اما زوجینی که به جای لجاجت، مدارا را سرلوحه رفتار خود قرار می‌دهند، می‌توانند مسیر این سفر را با آرامش و رضایت بیشتری طی کنند.