به گزارش خیمه مگ، حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی زمانی‌فرد، در مراسم عمامه‌گذاری جمعی از طلاب مدرسه علمیه موسی‌ابن‌جعفر علیه‌السلام با اشاره به اهمیت و جایگاه عمامه‌گذاری به عنوان یکی از مراحل مهم در مسیر طلبگی، ابراز داشت: هر طلبه‌ای که وارد حوزه علمیه می‌شود، اگر در این مسیر باقی بماند و تحصیلات خود را ادامه دهد، سه مرحله حساس را پشت سر می‌گذارد. مرحله نخست، کسب علم و ورود به حوزه علمیه است، تا وقتی که فرد به شایستگی لازم برای ملبس شدن به لباس روحانیت برسد. مرحله دوم از جایی آغاز می‌شود که طلبه معمم می‌شود و این لباس را می‌پوشد و مرحله سوم نیز دوران فارغ‌التحصیلی و ورود به عرصه خدمات اجتماعی است، جایی که فرد عملاً خود را وقف مردم و جامعه می‌کند.

وی معمم شدن را مرحله‌ای خطیر و مملوء از مسئولیت دانست و افزود: طلبه‌ای که لباس روحانیت را بر تن می‌کند، خود به تابلویی برای تبلیغ دین تبدیل می‌شود؛ تابلویی که مردم را به سوی آموزه‌های اسلام و اهل بیت(علیهم‌السلام) فرا می‌خواند. این تابلو، دعوتی است بی‌کلام که نشان می‌دهد روحانی در خدمت مردم و آماده پاسخ‌گویی به نیازهای آنهاست. بنابراین، طلبه‌ای که معمم می‌شود باید تمام شئون این لباس را در نظر گرفته و الزامات آن را به بهترین نحو رعایت کند.

سه ضرورت اصلی برای طلاب معمم؛ علم، اخلاق و رفتار انسانی

حجت‌الاسلام والمسلمین زمانی‌فرد در بخش دیگری از سخنان خود، سه ویژگی برجسته را برای طلاب و روحانیونی که لباس دین بر تن می‌کنند، ضروری دانست و نخست به اهمیت داشتن علم و آگاهی اشاره کرد و گفت: طلبه معمم، باید به لحاظ علمی در جایگاهی قرار داشته باشد که بتواند به پرسش‌ها و نیازهای دینی و فرهنگی مردم پاسخ دهد. مردم از حوزه‌های علمیه انتظار دارند که چراغ هدایت آنها در مسیر دین و معنویت باشند. بنابراین، هر طلبه‌ای باید حداقل‌های علمی در زمینه مسائلی چون احکام فقهی، اعتقادی، موضوعات فرهنگی و جریانات روز را داشته باشد و این دانش را به طور مستمر افزایش دهد، چراکه رشد علمی برای طلبه، یک وظیفه دائمی است و او باید اطلاعات خود را هم به لحاظ کمی توسعه دهد و هم به لحاظ کیفی به‌روزرسانی کند.

عضو شورای عالی حوزه علمیه خراسان، اخلاق شایسته را یکی دیگر از ارکان مهم این مسیر برشمرد و افزود: طلبه زمانی که معمم می‌شود، جایگاه ویژه‌ای در نگاه مردم می‌یابد، به طوری که هر رفتارش تأثیری مستقیم در نگرش عموم نسبت به دین خواهد داشت. بی‌دلیل نیست که بزرگان ما می‌فرمودند: «دین مردم را خراب نکنید»، لذا اخلاق شایسته و ادب گفتاری و رفتاری، نه تنها جایگاه روحانی را در جامعه مستحکم می‌کند، بلکه جاذبه دین را نیز در میان عموم مردم افزایش می‌دهد.

وی از سیره بزرگان دین و لزوم الگوبرداری از آنان یاد کرد و تصریح کرد: گاهی یک رفتار ناخوشایند از یک روحانی، باعث بدبینی به دین می‌شود و بالعکس، رفتار نیک و خدامحورانه، مردم را نه تنها به روحانیت بلکه به خدا و آموزه‌های اهل‌بیت (علیهم‌السلام) نزدیک‌تر می‌کند. برای مثال، مرحوم آیت‌الله ناصری یکی از نمونه‌هایی بود که در عمل دین و اخلاق را به تصویر کشید. پنج کیلومتر جمعیت در تشییع پیکر او، جلوه‌ای از محبوبیت و جایگاه ویژه او در میان مردم بود.

روحیه مردمی، رمز موفقیت روحانیت در خدمت جامعه اسلامی

حجت‌الاسلام والمسلمین زمانی‌فرد، در قسمت دیگری از سخنرانی خود، به اهمیت مردمی بودن روحانیت پرداخت و آن را یکی از برجسته‌ترین نشانه‌های سیره اهل بیت(علیهم‌السلام) دانست، و خاطرنشان کرد: یک روحانی باید همیشه در میان مردم باشد و خود را از آنها جدا نکند. مردم‌داری و انس گرفتن با اقشار ضعیف جامعه، از همان ابتدا از شاخصه‌های اصلی روحانیت بوده است. ما باید در کنار مردم باشیم، و بدون هیچ‌گونه توقع مالی، در خدمت آنها قرار گیریم. در روایت است که انس با ثروتمندان، روح را می‌میراند، در حالی که نزدیک شدن به طبقات ضعیف، روحانی را در مسیر تعالی اخلاقی و معنوی قرار می‌دهد. همانطور که امیرالمومنین(علیه‌السلام) فرمودند: «مؤمن واقعی کسی است که خود را وقف یاری رساندن به نیازمندان کند.»

وی با اشاره به نمونه‌ای واقعی از تأثیر خدمت‌گذاری روحانیون بر مردم، بیان داشت: روزی در یکی از روستاهای کوهستانی شمال، طلبه‌ای به تبلیغ مشغول بود که متوجه شد مردم به دلیل نبود حمام، با مشکلات بسیاری مواجه‌اند، این طلبه بدون لحظه‌ای درنگ، با همت و تلاش، از مردم پولی جمع‌آوری کرد و با رفت‌وآمد مکرر به فرمانداری، موفق شد حمامی برای این روستا بسازد. امروز آن مردم، سال‌ها بعد از او، همچنان دعا می‌کنند و طلبه را مظهر واقعی یک روحانی مردمی می‌دانند. این، روحیه‌ای است که باید در تمام طلاب تقویت شود.

حجت‌الاسلام والمسلمین زمانی‌فرد در پایان با تاکید مجدد بر اهمیت این سه ویژگی -علمی، اخلاقی و اجتماعی- طلاب حاضر را به دلسوزی، تقوا و انس بیشتر با مردم فراخواند و گفت: اگر مردم صداقت و دلسوزی را در رفتار ما ببینند، خود بهترین مبلغان دین خواهند شد و بدون نیاز به تلاش مضاعف، روحانیت را در میان خانواده‌ها و اطرافیانشان ترویج می‌کنند.