۲۷ فروردين ۱۴۰۴ - ۲۱:۳۹

چرا خداوند عقل را محبوب‌ترین مخلوق خود نامید؟

چرا خداوند عقل را محبوب‌ترین مخلوق خود نامید؟
در میانِ انبوهِ روایت‌ها و احادیثِ نورانی، داستانی زیبا از انتخابِ حضرت آدم (ع) وجود دارد که به اهمیتِ عقل در زندگیِ انسان اشاره می‌کند، این داستان، نشان می‌دهد که چگونه عقل، حیا و دین، سه یارِ همیشگی هستند و در کنارِ یکدیگر، انسان را به سوی کمال هدایت می‌کنند
کد خبر: ۹۲۳۲

به گزارش خیمه مگ،کتاب روش تبلیغ در اسلام" با توجه به ثواب و حسنات تبلیغ از روایات و احادیث اهل بیت علیهم‌السلام جمع آوری شده و حاوی داستانها و قضایای شیرین می‌باشد که در داستان ها، اقوال معصومین و آیات و روایات و احادیث بیان شده است و بخشی از این داستان های تبلیغی در شماره های گوناگون تقدیم نگاه شما عزیزان می‌شود.

 

آدم یکی از این سه چیز را اختیار کرد

 

عن علی (علیه السلام) قال: هبط جبرئیل علی آدم (علیه السلام) قال: یا آدم انی امرت ان اخیرک واحده من ثلاث فاخترها ودع اثنتین، فقال له آدم: یا جبرئیل و ما الثلاثه، فقال: العقل و الحیاء و الدین فقال آدم (علیه السلام) فانی قد اخترت العقل فقال الحیاء و الدین انصرفا و دعاه فقالا: یا جبرئیل انا امرنا ان نکون مع العقل حیث کان قال: فشانکما و عرج جبرئیل.

علی (علیه السلام) می فرماید: جبرئیل آمد نزد حضرت آدم و گفت: ای آدم تو مامور هستی یکی از این سه تا را قبول کنی و دو تای دیگر را رها کنید.

آدم(ع) گفت: یا جبرئیل آن سه کدام است؟

جبرئیل گفت: عقل و حیا و دین

آدم (علیه السلام) گفت: من عقل را اختیار کردم. حیا و دین را گفت بروید و عقل را رها کنید.

حیا و دین گفتند: ما مامور هستیم هر جا که عقل باشد با او باشیم جبرئیل گفت: بلی شأن شما دو تا همین است که باید هر جا عقل است با هم باشید؛ یعنی: هر جا عقل هست آنجا حیا و دین هم هست.

 

* خداوند عقل را به نطق در آورد

عن ابی جعفر (علیه السلام) قال: لما خلق الله العقل استنطقه، ثم قال: اقبل فاقبل ثم قال: ادبر، ثم قال: و عزتی و جلالی ما خلقت خلقا هو احب الی منک و لا اکملتک الا فی من احب اما انی ایاک امر ایاک انهی و ایاک اعاقب و ایاک اثیب(۱۲۸)

حضرت امام صادق (علیه السلام) می فرماید: وقتی که خداوند متعال عقل را خلق کرد به نطق در آورد، فرمود: بیا جلو، آمد جلو، بعد فرمود: برو عقب، رفت عقب، بعد فرمود: قسم به ذات پاکم چیزی خلق نکردم که محبوبتر باشد پیش من از تو ای عقل، کامل نمی کنم تو را مگر در آن کسی که دوست بدارم و به تو امر می کنم و تو را نهی می کنم و به تو ثواب میدهم و به تو عقاب می کنم.