زیارت امام حسین علیه‌السلام در بین سایر اهل بیت وحی جلوه‌ی دیگری دارد به گونه‌ای که حتی خود این انوار مقدس اهتمامی خاص نسبت به این امر داشتند و دیگران را نیز دعوت به زیارت قبر سید و سالار شهیدان می‌کردند. این امر دارای چند علت است: اول اینکه سرزمین کربلا مقدس‌ترین وادی روی زمین است و خداوند این مکان مقدس را به برکت وجود امام حسین علیه‌السلام برکت بخشیده است. دوم اینکه مؤمنین با سفر به این محضریت سراسر معنویت، عهد عاشورایی خویش را به ندای «هل من ناصر» امام  حسین علیه‌السلام تازه می‌کنند.

در کنار مزایای معنوی زیادی که ائمه علیهم‌السلام برای زیارت امام حسین علیه‌السلام بر شمرده‌اند، ثمراتی از جنس قیامت را از جانب خداوند برای مؤمنین رقم زده‌اند، از جمله آنکه صفوان بن یحیى از ابى اسامه،زید شحّام به نقل از امام صادق علیه‌السلام می‌گوید «مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع تَشَوُّقاً إِلَیْهِ کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْآمِنِینَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ أُعْطِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ وَ کَانَ تَحْتَ لِوَاءِ الْحُسَیْنِ ع حَتَّى یَدْخُلَ الْجَنَّةَفَیُسْکِنَهُ فِی دَرَجَتِهِ- إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیم‏.» یعنی«هر که از روى شوق و ذوق به زیارت قبر حضرت حسین بن على برود، روز قیامت خداوند متعال او را از جمله ایمن‌یافتگان می‌‏نویسد و محسوب می‌‏فرماید و کتابش (نامه اعمال او) را به دست راستش دهد و در زیر پرچم حسین علیه‌السلام می‌ماند تا داخل بهشت شود؛ پس حق تعالى او را در درجه و مرتبه او مکانش می‌دهد؛ بدرستى که خداوند متعال عزیز و حکیم است.»

امام صادق علیه‌السلام در این حدیث بر زیارت با شوق و نشاط روحی تأکید می‌کنند؛ یعنی نباید از سر عادت و ادای دین رفت بلکه باید از روی شوق باشد. حال برای این زیارت حداقل 5 ثمره مطرح شده است:

1. ایمن‌شدگان در روز قیامت 2. دادن کتاب اعمال به دست راست 3. قرارگیری زیر لوای امام حسین علیه‌السلام 4. ورود به بهشت 5. سکونت در بهشت هم‌درجه با امام حسین. 

لازم به ذکر است از ابتدای قیامت تا رسیدن به بهشت‌ها، منازل‌ زیادی وجود دارد و از جهت زمانی نیز مدت بسیار زیادی به طول می‌انجامد تا حدی که به تعبیر قرآن یکی از مقاطع قیامت 50 هزار سال است. ظاهراً حدیث اشاره به این نکته دارد که در تمام این مدت و در تمام منازل، مؤمنان و زائران اباعبدالله علیه‌السلام در لوای آن حضرت در امنیت هستند و در نهایت به صورت جمعی وارد بهشت می‌شوند؛ یعنی همان رفتاری که مؤمنان در سفر اربعین داشتند،‌ به صورت عالی‌تر و غیر قابل وصف‌تر در قیامت نمود می‌یابد؛ زائران اباعبدالله علیه‌السلام وقتی قدم در سفر اربعین می‌گذارند، خود را در پناه امام و تحت لوای ایشان می‌یابند و با رسیدن به سرزمین کربلا،‌ حسی بهشت‌گونه سراسر وجودشان را می‌گیرد.