به گزارش  خیمه مگ،«آیات و نکات»، پرونده رمضانی رسانه رسمی حوزه برای ماه مبارک رمضان است که حجت‌الاسلام امین اسدپور از پژوهشگران قرآنی در سی شماره به بیان سی آیه از قرآن کریم پرداخته که به صورت روزانه تقدیم شما خوبان خواهد شد.

بسم الله الرحمن الرحیم

آیه منتخب از جزء چهاردهم قرآن کریم آیه ۹۶ سوره مبارکه نحل است.

حضرت حق در این آیه می‌فرماید: «مَا عِندَکُمْ یَنفَدُ ۖ وَمَا عِندَ اللَّهِ بَاقٍ ۗ وَلَنَجْزِیَنَّ الَّذِینَ صَبَرُوا أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ / آنچه نزد شماست نابود خواهد شد و آنچه نزد خداست باقی خواهد بود و البته اجری که به صابران داده شده اجری بسیار نیکو و بهتر از اعمال آنهاست».

آیه از غرر آیات توحیدی و تربیتی است. «مَا عِندَکُمْ یَنفَدُ»، شما و هر آنچه که مربوط به نفسانیت شماست، هر آنچه که مربوط به منیت و عنانیت انسان هاست، فناپذیر هستند و باقی نمی مانند، اما آنچه که نزد خداست یعنی خود حضرت حق، اسماء، صفات حضرت حق و تمام رفتارهایی که شما در آنها نیت خدایی و توحیدی داشتید، همه آنها جزء «ما عندالله» به شمار می‌آید و بقا پیدا می کند.

وقتی می‌گویم این آیه از غرر آیات تربیتی است، نکته اش این جاست که اگر نفس انسان، حیات دنیوی و مادی انسان ها یک صبغه ی الهی بپذیرد جزء «مَا عِندَ اللَّه» به شمار می‌آید.

«مَا عِندَکُمْ یَنفَدُ ۖ وَمَا عِندَ اللَّهِ بَاقٍ»، یعنی شما اگر نفسانیت خودتان را کنار بگذارید، اعمال و سکنات شما به جای این که برای هوا و هوس شما باشد، به نیت خدا و به نیت رنگ خدایی پذیرفتن از شما اتفاق بیفتد، در این صورت جزء «مَا عِندَ اللَّهِ» به شمار می آید.
لذا امام راحل بزرگوارمان وقتی در درس های اخلاقشان در همین کتاب شریف چهل حدیث، مقدار مقام ها و منزل های سلوک الی الله چقدر است را به خوبی به تصویر می‌کشد.

همانطور که می‌دانید اهل معنا اختلاف دارند، بعضی هزار منزل، بعضی صد منزل و بعضی هفتاد منزل گفته اند. امام راحل بزرگوار در آثار اخلاقی شان بیان کرده‌اند که این، نه هزار منزل، نه صد منزل و نه هفتاد منزل، بلکه یک گام بیشتر نیست.

گام اول این است که انسان بر روی نفس پا بگذارد، در این صورت قدم دوم وصول می‌شود و آن یک قدم بیشتر نیست، اما حتما این یک قدم را گذاشتن چه بسا همان مراقبه ها و منزلگاه ها باشد. امام خلاصه کرده که «أَعدَی عَدوِّکَ نَفسُکَ الَّتی بَینَ جَنبَیکَ»، بزرگ ترین دشمن شما همین نفس و نفسانیتی است که بین پهلوهای شماست و بین دو طرف شماست و شما خودتان هستید .
اگر این نفس و نفسانیت کنار گذاشته شود و رنگ خدایی بپذیرد، اعمال و رفتار «مَا عِندَ اللَّهِ» می‌شود؛ لذا دقیقا در ادامه همین آیه می‌فرماید که «مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَکَرٍ أَوْ أُنثَیٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَاةً طَیِّبَةً».

وعده حیات طیبه به داشتن ویژگی «مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَکَرٍ أَوْ أُنثَیٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ» است. وعده عمل صالح در عین ایمان به پروردگار باعث دست یافتن به «فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَاةً طَیِّبَةً» می‌شود. حیات طیبه وجه «مَا عِندَ اللَّهِ» را تضمین می کند و این وجه، وجه بقا و فناناپذیری اعمال نیک و ثواب اخروی این اعمال را در پی دارد.
امیدواریم که ان شاءالله همه ی ما بهره مند این حیات طیبه و موعود قرآنی و الهی باشیم.