به گزارش خیمه مگ، بحث جذب محبت و دوست داشته شدن را می‌توان یکی از نیازهای بنیادین و اصلی در وجود انسان‌ها دانست که علی‌رغم تفاوت‌هایی که در افراد مختلف وجود دارد، این خصوصیت در تمامی آنها در طول تاریخ و تمامی جوامع و فرهنگ‌ها بوده که خواهان دریافت محبت و تعامل محترمانه می‌باشند. طاهر قلی‌زاده در یادداشتی این مساله را از زاویه روان‌شناختی و از سوی دیگر با نگاه دینی و از نقطه‌نظر دیدگاه امام جواد (ع) بررسی کرده است که در ادامه می‌خوانید:

جذب محبت را می‌توان خصوصیتی دانست که علاوه بر جنبه‌های روانشناختی از زاویه مباحث اجتماعی نیز دارای اهمیت می‌باشد چراکه انسان‌ها بر اساس زندگی اجتماعی که خواهند داشت به طور طبیعی مطلوبشان این است که در تعاملات‌شان با دیگران به آرامش رسیده و بتوانند با رضایتمندی بیشتر و به دور از استرس به روابط خود برای رسیدن به موفقیت‌های بهتر ادامه دهند که در این بین محبت کردن به دیگران و از سوی دیگر دریافت محبت از آنان بر کیفیت و کمیت این روابط و تعاملات تاثیر بسزایی دارد چراکه جریان داشتن محبت می‌تواند حکایت از نبود تعارضات جدی داشته و افزایش امنیت روحی و روانی و تقویت دادوستدهای مادی و معنوی را به دنبال بیاورد.

اما یکی از سوالات جدی در ذهن بسیاری از افراد که در تعاملات خانوادگی و یا کاری و اجتماعی خود با چالش‌هایی مواجه هستند این است که چگونه می‌توانند جلب محبت را برای خود به ارمغان بیاورند و از چه طریقی می‌توانند بر کیفیت و پایداری روابط خود با سایر افراد بی‌افزایند؟ امام جواد(ع) سه راهکار مهم را برای رسیدن به این مطلوب بیان می‌فرمایند:

اولین آنها «رعایت انصاف در معاشرت با دیگران» است. انصاف را می‌توان به معنای رفتار عادلانه و به دور از تبعیض‌های نابجا دانست.

اینکه دیگران احساس کنند در مقابل فردی قرار گرفتند که به دور از حبّ و بغض شخصی و بر اساس ملاک‌های روشن، تفاوتی بین دیگران قائل نبوده و به دور از ظلم و ستم، انصاف و اعتدال را رعایت می‌کند، به دنبال تقویت ارتباط و حاکم شدن عواطف انسانی در تعامل با او خواهند بود. برخلاف زمانی که احساس کنند شخص مورد نظر در تعاملاتی که دارد معیار درستی نداشته و عدالت را رعایت نمی‌کند، در این حالت طبیعی است که نتوانند به او ابراز محبت کرده و با او اُنس بگیرند.

دومین عاملی که حضرت آن را به عنوان اسباب جلب محبت معرفی می‌فرماید «همیاری دیگران در سختی» می‌باشد؛ اینکه انسان‌ها بدانند فرد مورد نظر تنها در زمان راحتی کنار آنها نیست بلکه اگر با مشکل و سختی روبرو شوند شخص تا حد توان کنارشان خواهد بود و آنها را تنها نخواهد گذاشت یکی از اسباب مهم برای مهرورزی و جلب محبت می‌باشد.

سومین عامل را حضرت برخورداری از «قلبی سلیم» نام می‌برند. سلیم را از ماده سلامت دانسته‌اند و سلم و سلامت به معنای دور بودن از آفات می‌باشد، درنتیجه مفهوم قلب سلیم را می‌توان قلب و وجودی دانست که از هر گونه انحراف به دور باشد.  

افراد به طور طبیعی به کسانی که صادقانه برخورد کرده و ظاهر و باطنشان یکی است و سعی می‌کنند از لغزش‌ها خود را دور نگه دارند اُنس پیدا کرده و محبت خود را از آنها دریغ نخواهند کرد، برخلاف زمانی که احساس کنند فرد مقابل یک‌رو نبوده و دارای انحرافاتی است که به‌واسطه آن ممکن باشد به آنها آسیب رسانده و یا در زمان لازم آنها را رها کند، در این حالت طبیعی است که دور شدن از او را برای خود اولویت قرار خواهند داد.

طبیعتاً انسان‌ها وقتی با شخصی که باوری پاک و به دور از آلودگی داشته مواجه می‌شوند که در سختی‌ها کنارشان بوده و انصاف را سرلوحه خود قرار می‌دهد و صداقت را در وجود او می‌بینند با او اُنس گرفته و آن را امین خود قرار می‌دهند و از محبت کردن به او دریغ نخواهند کرد.