مرحوم آقا مجتبی تهرانی (ره) با استناد به کلام اهل معرفت، بر اهمیت هر دو نوع ادب، یعنی ادب باطن (پاکی دل) و ادب ظاهر (پاکی رفتار) تأکید میکنند. ایشان این باور رایج که “دل باید پاک باشد” را به چالش میکشند و معتقدند که نمیتوان با اعضا و جوارح آلوده به گناه، دلی پاک داشت.