به گزارش خیمه مگ، حجت الاسلام والمسلمین وحیدپور به ارائه احکام و مسائل شرعی ماه مبارک رمضان پرداخته که تقدیم نگاه شما می شود.

بسم الله الرحمن الرحیم

وفات حضرت خدیجه کبری (س) را تسلیت عرض می نماییم؛ ایشان پا به پای رسول گرامی اسلام(ص) تا آخر عمر خویش در کنار حضرت حضور داشتند و رسول خدا (ص) را یاری کردند.

وقتی نبی مکرم اسلام خطبه آخرین جمعه ماه شعبان را در مسجد مدینه قرائت کردند، امام علی (ع) سؤال کردند: «یا رَسُولَ اللَّهِ مَا أَفْضَلُ الْأَعْمَالِ فِی هَذَا الشَّهْر؛ ای پیامبر خدا! بهترین کارها در این ماه چیست؟ » فرمود: «یا أَبَاالْحَسَنِ أَفْضَلُ الْأَعْمَالِ فِی هَذَا الشَّهْرِ الْوَرَعُ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ؛ ای اباالحسن! بهترین اعمال در این ماه، اجتناب از حرام های خداست.

و اما احکام؛

سؤالات فراوانی می شود از مواردی که شاید برخی تصور کنند که این کارها روزه را باطل می کند؛ به عنوان مثال، عطر زدن، استفاده از کِرِم و ... را سؤال می کنند که باید گفت هیچکدام از اینها باطل کننده روزه نیست.

عطر زدن نه مکروه است؛ نه مبطل؛ آنچه که مکروه است، بوئیدن گل است.

سیگار کشیدن برای روزه دار جائز نیست و حتی اگر دود سیگار هم داخل حلق خود وارد نکند، استفاده از دخانیات و سیگار جایز نیست.

یکی از مبطلاتی که در رساله ها هم آمده است، سر زیر آب کردن است که مطابق با فتوای اکثر مراجع تقلید، باطل کننده روزه است؛ گرچه یکی دو نفر از بزرگواران، فتوایشان متفاوت است؛ اما به فتوای مشهور فقها این کار روزه را باطل می کند.

مثلا شخصی به استخر برود و سر خود را به زیر آب ببرد که در این صورت باطل می شود؛ البته اگر به استخر برود و فقط در آن راه برود که برخی این کار را برای مداوا انجام می دهند، هیچ اشکالی ندارد و باطل کننده روزه نیست و اشکالی ندارد؛ ولی اگر سر را زیر آب ببرد، روزه را باطل کرده است.

دوش گرفتن و حمام هم روزه را باطل نمی کند؛ اما یک قانونی داریم و آن این است که هر کاری که باعث ضعف روزه دار شود، مکروه است و ثواب روزه را کم می کند؛ اما مبطل روزه نخواهد بود.

بعضی از اوقات روزه دار بعد از ماه مبارک رمضان باید روزه خود را قضا کند که احکام مفصلی دارد؛ اما یک قاعده و تقسیم بندی چهارگانه را عرض می کنیم.

۱. گاهی روزه هم قضا دارد و هم کفاره؛ مثل خانم شیرده و باردار

۲. گاهی فقط قضا دارد و کفاره ندارد؛ مثل مسافری که ماه رمضان مسافرت رفته و روزه خود را خورده است.

۳. گاهی قضا ندارد؛ اما کفاره دارد؛ مثل مریض سال که کل سال را مریض است و فقط باید کفاره آن را بپردازد.

۴. گاهی نه قضا دارد؛ نه کفاره؛ مثل پیرمرد و پیرزنی که قدرت بر گرفتن روزه به هیچ وجه ندارند و اصلا برای آنان امکان گرفتن روزه نیست؛ بنابراین هیچ تکلیفی ندارند.

این مسائل برای روزه است؛ در نماز به هیچ عنوان کفاره نداریم.